Το πρώτο σχολείο που έκανε αποχή στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου το 1974! Έμεινε στην ιστορία κυρίως για την αχτύπητη ομάδα μπάσκετ!
Το σχολείο θρύλος των Αθηνών εδρεύει στη Νέα Σμύρνη και πριν ο δεύτερος σεισμός του 1999 το πλήξει «θανάσιμα», βρισκόταν δίπλα από το «ναό», το γήπεδο του Πανιωνίου, Κοραή Αδαμάντιου 20 και Αγίου Ανδρέου. Έναντι του θρυλικού επίσης τυροπιτάδικου «Ο Νίκος», στέκι Πανιώνιων, πριν και μετά τους αγώνες. Τα αρχικά ΛΑΝΣ βγήκαν την εποχή των Αρρένων και Θηλέων και σημαίνουν Λύκειο Αρρένων Νέας Σμύρνης ή καλύτερα BUA College όπως το γνωρίζουν όσοι φοίτησαν εκεί, τόσο στα χρόνια των Αρρένων, αλλά και μετά ως μεικτό, που κράτησε την επωνυμία του, ακόμη και όταν το 1982 χωρίστηκε στα δύο, σε 1ο και 4ο Λύκειο μέχρι σήμερα, που κατοικοεδρεύει στο εκπαιδευτικό συγκρότημα του Παπαστράτου, πάντα στη Ν. Σμύρνη. Την επωνυμία BUA College την πήρε το 1975 από τον πρώτο λυκειάρχη της -τιμής ένεκεν- τον Μπούα!
Το πραγματικό όνομά του ήταν Διαμαντής Τριμπιντής. Το παρατσούκλι Μπούα βγήκε στη μονοήμερη εκδρομή της ΛΑΝΣ στο Σχοινιά, όταν κάποιος μαθητής χτύπησε και ο λυκειάρχης έτρεχε με ταχύτητα αθλητή να δει τι συνέβη! Τότε κάποιος Λανσίτης είπε “για δες τον Μπούα!”, από τον θρυλικό αθλητή Άκι Μπούα, παγκόσμιο πρωταθλητή και Χρυσό Ολυμπιονίκη στο Μόναχο στα 400 μέτρα!
Μια φορά η καθηγήτρια Πανικίδου, γνωστή και ως Πανούκλω, είπε σε ένα άτακτο μαθητή να έρθει με τον κηδεμόνα του κι εκείνος είπε στη μητέρα του να πάει να βρει τον Μπούα! Εκείνη ήρθε στη ΛΑΝΣ κι έψαχνε τον Μπούα! Έπεσε πάνω στον Τριπιντή που της είπε ότι δεν τον λένε Μπούα κι ο μαθητής έφαγε 6 μέρες αποβολή!
Το άλλο στέκι της ΛΑΝΣ, εκτός από το «Νίκο» που φτιάχνει τις καλύτερες κρεατόπιτες και μπουγάτσες, ήταν από την άλλη είσοδο του σχολείου, απέναντι από το παρκάκι, ο θρυλικός «Joy» που έφτιαχνε το καλύτερο hot dog. Ο Joy, όλοι έτσι τον λέγαμε, εμφανισιακά έμοιαζε με το Θανάση Βέγγο με την καραφλίτσα, ήταν φανατικός Πανιώνιος και πέρασε στην ιστορία γιατί ήταν ο πρώτος που έφερε στη Ν. Σμύρνη ηλεκτρονικό παιχνίδι, το αυτοκινητάκι με τις πίστες! Αργότερα έφερε στο μαγαζί του τους φοίνικες με τα κανονάκια. Μέσα στο μαγαζί του υπήρχαν μπιλιάρδα και δημοφιλή παιχνίδια της εποχής όπως Pac-man που μάζευαν πολύ κόσμο μετά το μάθημα, αλλά και κοπανατζήδες και άλλους αργόσχολους της Νέας Σμύρνης.
Κεντρικός άξονας της ΛΑΝΣ ήταν η θρυλική και πανίσχυρη ομάδα μπάσκετ, που ειδικά την περίοδο 1977 – 83 η φήμη είχε απλωθεί σε όλη την Ελλάδα καθώς είχε φθάσει δύο φορές στον τελικό των σχολικών πρωταθλημάτων, αλλά και γιατί ήταν τροφοδότης της εφηβικής και αντρικής ομάδας του Πανιωνίου, με παίκτες όπως οι Σολωμός, Γάσπαρης, Μαγγίνας, Παυλίδης, Κωνσταντινίδης, Ιορδανίδης (ο επονομαζόμενος έως σήμερα Τζόρνταν), Ζώης, Παναγιωτίδης, Τριανταφύλλου (ο Τζο), Ολύμπιος κ.α. σε μια εποχή που το μπάσκετ λατρευόταν όσο και το ποδόσφαιρο. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γιώργος Σολωμός (αρχηγός της ΛΑΝΣ στον πρώτο τελικό και κόουτς στο δεύτερο), γυμναστής στο λύκειο και παίκτης της πρώτης ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου! Αργότερα προπονητής και γυμναστής της ΛΑΝΣ έγινε ο Δημήτρης Καράφλας, βαλκανιονίκης στις ρίψεις, ένας υψηλόσωμος κι επιβλητικός προπονητής, επίσης γυμναστής στο Λύκειο μας (μακαρίτης εδώ και δύο χρόνια).
Η ΛΑΝΣ ήταν αυτάρκης ομάδα, δηλαδή δεν έκανε μεταγραφές παικτών από άλλα λύκεια για να ενισχύσει το δυναμικό της, πράγμα πολύ σύνηθες τότε, αλλά στηριζόταν αποκλειστικά στο δυναμικό της! Οι παίκτες είχαν τέτοια αναγνωσιμότητα και δόξα στη Ν. Σμύρνη εφάμιλλη των παικτών της ποδοσφαιρικής ομάδας του Πανιωνίου που λατρευόταν ανέκαθεν στην περιοχή. Τα χρώματα της ομάδας ήταν μαύρα και στις φανέλες γραφόταν το όνομα ΛΑΝΣ με άσπρα γράμματα. Η αλήθεια είναι ότι η παραγγελία ήταν για σκούρο μπλε χρώμα, αλλά βγήκε μαύρο! Όσο για τα λεφτά η ομάδα τα μάζεψε κάνοντας φιλικά με εισιτήριο, αλλά μάζεψε τόσα λεφτά που περίσσεψαν και προσφέρθηκαν ως συνεισφορά σε πολλά παιδιά για να πάνε 5ήμερη εκδρομή στην Κέρκυρα!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι παίκτες της ομαδικής φωτογραφίας στον Μίλωνα:
12. Νίκος Παναγιωτίδης 11. Δημήτρης Τριανταφύλλου ή κοινώς Τζο. Ο προπονητής Γρηγόρης Κοκκοτής 5. Δημήτρης Ραματζάς (παίκτης του Μίλωνα) 13. Νίκος Σκαρέντζος με το παρατσούκλι «κωλώνει ο Φούντας;», γιατί δεν κώλωνε πουθενά 6. Μιχάλης Παυλίδης. Κάτω με το 8. Παντελής Φατούρος ή κοινώς «ο μάγκας» 10. Γιώργος Ξένος ή κοινώς «η κομμώτρια», καθώς μετά από σουτ πάντα έφτιαχνε το μαλλί του 9. Χρήστος Λίλιος «ο καμικάζι» της ομάδας γιατί ήταν για αποστολές άμυνας 4. Δημήτρης Κωνσταντινίδης ή Μητσάρας (όλο το γήπεδο στον τελικό φώναζε Μητσάρα Μητσάρα …σκίσ’ τους την κ… (το γνωστό σύνθημα των φιλάθλων του Πανιωνίου για τον Μήτσο Μαυρίκη) 7. Αλέξης Ανδρτσόπουλος ο βενιαμίν της ομάδας γιατί ήταν στην Α τάξη του λυκείου τότε, ενώ οι περισσότεροι τελειόφοιτοι.
Η ομάδα μπάσκετ της ΛΑΝΣ αποτελούσε παγκόσμια πρωτοτυπία καθώς στους αγώνες της συγκέντρωνε φιλάθλους εξωσχολικούς που την ακολουθούσαν όπου και αγωνιζόταν! Αλλά και μαθητές του γυμνασίου υποστήριζαν με το ίδιο πάθος την ομάδα. Πολλές φορές τύχαινε να παίζει η ΛΑΝΣ ώρες σχολείου και όσοι δεν έκαναν κοπάνα για να βρεθούν δίπλα της αγωνιούσαν να έρθει κάποιος μετά το τέλος του αγώνα και να φωνάξει με όλη του τη δύναμη BUA – BUA – BUA, ΛΑΝΣ ΛΑΝΣ ΛΑΝΣ στο κέντρο του σχολικού προαυλίου! Αυτό έγινε παράδοση! Όσοι είχαν θέα στο παράθυρο τον έβλεπαν να προσκυνά γονατιστός τη σημαία της ΛΑΝΣ. Επίσης από τα προνομιούχα παράθυρα του δεύτερου ορόφου μπορούσε κανείς να χαζεύει τον Πανιώνιο όταν έπαιζε μεσοβδόμαδα στο γήπεδό του! Φυσικά και είχα πιάσει παράθυρο!
Ο Μιχάλης Παυλίδης, ο αρχηγός της ΛΑΝΣ θυμάται:
«Πάντα η ΛΑΝΣ γέμιζε τα γήπεδα. Είχαμε πολύ περισσότερο κόσμο από Πανιώνιο. Και μετά τα ματς όταν κατάλαβαν όλοι ότι είμαστε παίκτες Πανιώνιου άρχισαν δειλά -δειλά να έρχονται στα ματς εφηβικής πρώτα μετά αντρικής. Αισθάνομαι ότι έφερα προσωπικά πολύ κόσμο στον Πανιώνιο. Μετά ήρθαν οι Φάνης κλπ. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Να φανταστείς προπόνηση εθνικής εφήβων με 500 άτομα Λανς να με επευφημούν. Στον τελικό κόντευαν να λυντσάρουν τον Κωνσταντινίδη Χρήστο του ΠΑΟΚ Τούμπας. Κανονικά εγώ ήταν να πω τον ύμνο προς το αθλητή στον τελικό με την Τούμπα, αλλά αρνήθηκα για να μην χάσω την αυτοσυγκέντρωσή μου. Αυτό έγινε στη Ν. Σμύρνη, στο Αρτάκης, αλλά τελικά αναβλήθηκε ο αγώνας λόγω κοσμοσυρροής. Τον ύμνο είπε τελικά ο Δ. Κωνστνατνινίδης. Προπονητές της ΛΑΝΣ ήταν ο Γρηγόρης Κοκκωτής, Γιώργος Σολωμός και Δημήτρης Καράφλας. Αρχηγοί της ομάδας ήμουν πρώτα εγώ, μετά ο Δ. Κωνσταντινίδης και μετά ο Γ. Ξένος. Η κλασική πεντάδα ήταν: Κωνσταντινίδης και Ξένος πλέι – μέικερ και σούτιν γκαρντ, Σκαρέντζος, Φατούρος και Παυλίδης αλλάζαμε την 4 και 5 θέση αλλά είχαμε το προνόμιο να είμαστε τρομερά γρήγορη ομάδα καθώς όλοι παίζαμε γκαρντ. Είχαμε τα αμυντικά ριμπάουντ και δεν παιζόμαστε στον αιφνιδιασμό. Απλά πράγματα. Είχαμε όλοι το σουτ από μακριά. Αν υπήρχαν τρίποντα τότε θα ήμασταν και πρωταθλητές».
Η Αστέρω και άλλες ιστορίες
Η δύναμη του κόσμου της ΛΑΝΣ ήταν τέτοια που θυμάμαι όταν έγιναν τα 15μελή συμβούλια, επί ΠΑΣΟΚ, όταν τα αιτήματα δεν γίνονταν δεκτά από τον λυκειάρχη, ο πρόεδρος του 15μελους επικαλείτο τη δύναμη του λαού και έλεγε «αν δεν γίνει αυτό θα κατεβάσουμε τον κόσμο κάτω» (εν. αποχή από τα μαθήματα). Πολλές οι ιστορίες που συνέβησαν στη ΛΑΝΣ που διηγούνται έως σήμερα στα reunion οι μαθητές μιας ολόκληρης εποχής, όπως εκείνη με τον φυσικό Κουρή που είχε αργήσει λίγο να πάει στο μάθημα και πετούσαν οι μαθητές αντικείμενα ο ένας στον άλλο ενώ τον περίμεναν, και ένας πέταξε μία βίδα από το θρανίο του προς την πόρτα και για κακή τύχη του φυσικού την άνοιξε να μπει εκείνη την ώρα και του βγήκε κυριολεκτικά το μάτι! Αυτός με είχε ρωτήσει, όπως και όλη την τάξη αργότερα, ως φυσικός του 4ου Λυκείου πια, τι βαθμό περιμένω να μου βάλει και του απάντησα -για πλάκα εννοείται- 18! «Αλεξίου, παιδί μου, βλέπεις πίσω από ένα θολό τζάμι!», μου είπε και σκάσαμε όλοι στα γέλια. Επίσης είχε τραβήξει πολλά η θρυλική χημικός Αστέρω Παπαδοπούλου, μια εξ όψεως γεροντοκόρη που λέμε, με στρυφνή φάτσα και γυαλάκια δασκαλίστικα που η παρουσία της και μόνο πυροδοτούσε για να σπάσεις πλάκα. Το Αστέρω της το κόλλησαν, όταν μάλλον είδε αστράκια μόλις μια κιμωλία που πέταξε μαθητής έκανε γκελ στον πίνακα και την βρήκε με δύναμη στο κεφάλι! “Νονός” της ήταν παίκτης της ΛΑΝΣ που βιαζόταν να τρέξει για προπόνηση με τον Πανιώνιο στο κλειστό της Αρτάκης για να μην τ’ ακούσει από τον αυστηρό κόουτς Φαίδωνα Ματθαίου, καθώς είχε χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα και η Αστέρω συνέχιζε να γράφει στον πίνακα!
Στους αγώνες της ΛΑΝΣ βέβαια έπεφτε και πολύ ξύλο και είχαμε τόσο λαό που δεν τα έβαζε κανείς μαζί μας. Ήταν λάθος να τσαμπουκαλευτεί κάποιος στους Λανσίτες. Ήταν παράδοση να πέφτει ξύλο κι εκτός αγώνων όπως τις απόκριες που περιμέναμε να έρθουν τα σχολεία της Καλλιθέας στη ΛΑΝΣ και να τους πάρουμε φαλάγγι ως τα μέρη τους. Έρχονταν μαζί μας και χούλιγκανς του Πανιωνίου για ενίσχυση και ξύλο. Το 1981 έκανε την εμφάνισή του το φαινόμενο – χούλιγκανς και φυσικά είχε πολλούς μιμητές και στους σχολικούς αγώνες.
Ξύλο σώμα με σώμα, πέτρες και ξύλα και φυσικά τα πλαστικά αποκριάτικα γκλοπ ήταν γεμάτα μέσα με πέτρες! Πάντα τις έτρωγαν οι Καλλιθεάτες και τους τρέχαμε έως τη Δαβάκη και πάντα απορούσα γιατί έρχονταν στα μέρη μας…! Στα τοπικά ντέρμπι των αγώνων μπάσκετ της ΛΑΝΣ ήταν οι αγώνες με τη Λεόντειο, που ήταν πολύ κυριλέ για να τα βάλουν μαζί τους, πολλές φορές Λανσίτες πήγαιναν και μέσα στη Λεόντειο για τσαμπουκά! Επίσης ήταν η Εστία Ν. Σμύρνης που ήταν πιο δυνατοί στο ξύλο από τη Λεόντειο, αλλά έρχονταν πίσω σε δυναμικότητα όχι μόνο από τη ΛΑΝΣ, αλλά και το Κόψα College που ήταν η Κοψαχείλα το οποίο ανήκε στο Φάληρο και είχε δυναμική παρουσία στους μεταξύ μας αγώνες μπάσκετ, όπως και η Ευαγγελική, το πρότυπο σχολείο της Ν. Σμύρνης. Να σημειωθεί ότι την Ευαγγελική που υπήρχε στην πλατεία της Ν. Σμύρνης τελείωσαν οι πρόδρομοι της ΛΑΝΣ καθότι το σχολείο αυτό μετακόμισε αργότερα στη ΛΑΝΣ, και η Ευαγγελική έγινε πρότυπος σχολή.
Μεγάλα επεισόδια είχαν γίνει σε ένα αγώνα της ΛΑΝΣ με το Μπραχάμι, όπου υπήρξαν και τραυματίες στην γειτονική έδρα. Ας μην ξεχνάμε ότι το σχολικό πρωτάθλημα καταργήθηκε το 1985 λόγω της έκτασης των επεισοδίων μεταξύ των μαθητών στη διάρκεια των αγώνων. Το φαινόμενο χούλιγκανς είχε πολλές προεκτάσεις και μάλιστα στον πυρήνα των οπαδών είχαν εισχωρήσει ακόμη και ναζιστικά στοιχεία, ότι πιο μελανό είναι αυτό που θυμάμαι, όταν κάποιοι παρακινούσαν τους ανυποψίαστους μαθητές να τραγουδούν τη “Λιλί Μαρλέν” και να χαιρετούν ναζιστικά. Αυτό το φαινόμενο ευτυχώς απομονώθηκε σχετικά σύντομα.
Η ΛΑΝΣ φημιζόταν για τις φοβερές γιορτές που έκανε στις επετείου του Πολυτεχνείου, που τις περισσότερες διοργάνωνε ο Νίκος Χατζηνικολάου ως πρόεδρος και παρουσιαστής των γιορτών, οι οποίες τραβούσαν το ενδιαφέρων και εξωσχολικού κόσμου λόγω της αρτιότητάς τους. Ο τραγουδιστής της Λανς ήταν ο αξεπέραστος Γιάννης Τσικόγιας! Τον πετυχαίνω καμιά φορά τυχαία κάπου και τον χαιρετώ έτσι «Γεια σου θρυλικέ τραγουδιστή της ΛΑΝΣ» μου απαντά «μου έφτιαξες την μέρα!». Στις επετείους του Πολυτεχνείου ήταν παράδοση να κάνουμε πορεία από το σχολείο έως το Πολυτεχνείο για να αφήσουμε ένα λουλούδι. Διασχίζαμε την Συγγρού με συνθήματα, ανάμεσά τους και Λανσίτικα!
Η δυναμικότητα της ΛΑΝΣ τόσο εντός, όσο κι εκτός αγωνιστικού χώρου εκφραζόταν με το σύνθημα «ΛΑΝΣ σημαίνεις δύναμις»! Ναι, στην καθαρεύουσα. Επίσης το σύνθημα που ακουγόταν περισσότερο στη διάρκεια ενός αγώνα ήταν όταν ένας με όλη του τη δύναμη φώναζε «BUA» και όλοι οι υπόλοιποι με δύναμη ΛΑΝΣ. Αυτές οι δύο λέξεις την τρίτη φορά λεγόταν από τρεις φορές και όλοι μαζί φωνάζαμε στο τέλος συνεχόμενα ΛΑΝΣ ΟΛΕ, ολέ ολέ ολέ! Πολλή πλάκα είχε το τραγούδι που λεγόταν μόλις η ΛΑΝΣ ξέφευγε στο σκορ – γινόταν τακτικά – και γινόταν πλάκα στην εξέδρα: «Η Μπιρμπίλω και η Κουρκούτσο μου τραβούσανε τον φούτσο, τράβα η μια, τράβα η άλλη, μου ξεσκίσαν το κεφάλι»! Τότε πεταγόταν πάνω ένας μαθητής, με το παρατσούκλι «Μολοχάνθης»* κι έκανε τον τρελό λέγοντας «για μένα τι θα μείνει;», κάνοντας την πονεμένη μάνα! Ακολουθούσε πανζουρλισμός με το κλασικό σύνθημα των Λανσιτών: «Πω πω μπανάνα, να τρώει η μάνα και στο παιδί της να μη δίνει κι έτσι όπως πάτε και τη ζουλάτε, στο τέλος όλοι θα τη φάτε»!
Ο τελικός του ’81
Η έδρα της ΛΑΝΣ μετά τον Μίλωνα που ήταν αρχικά, μετακόμοισε στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Πανιωνίου στην οδό Αρτάκης, στο Κολυμβητήριο, εκεί που είναι μέχρι σήμερα η έδρα της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου. Εκεί είχε οριστεί για τις 15 Μαρτίου 1981 στις 6.30 το απόγευμα ο μεγάλος τελικός με το 1ο Λύκειο Τούμπας, που όσοι τον έζησαν δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ. Περίπου ένα μήνα μετά το τραγικό θάνατο φιλάθλων στη Θύρα 7 (8/2/81) του Σταδίου Καραϊσκάκη διεξάγεται ο τελικός ΛΑΝΣ – Τούμπας. Από τις 5 το απόγευμα ήταν φίσκα. Ο κόσμος που γεμίζει το κλειστό ήταν τόσος πολύς που κρεμόταν σαν τα σταφύλια ακόμα και από τα ελενίτ στο ταβάνι του κλειστού! Φανατισμός πολύς και σιγουριά για το Κύπελλο, που αυτή τη φορά το θέλαμε πάση θυσία γιατί το χάσαμε στην Κατερίνη! Τα συνθήματα: «ΛΑΝΣ Ολέ Ξανά Πρωταθληταί», «Τούμπα ετοιμάσου ήρθε η σειρά σου», «Μπούα Μπούα», «Μπούα Κόλετζ Ολέ», «Το Κύπελλο θα πάει στη Νέα Σμύρνη», «Εδώ δεν είναι Τούμπα, δεν είναι Πειραιάς, εδώ είναι Νέα Σμύρνη και Νότιος Ελλάς», έλεγε ένα τοπικιστικό σύνθημα της εποχής. Όμως κάτω από την σκιά της Θύρας 7 και το φόβο να θρηνήσουμε πάλι θύματα σε αγώνα, ο τελικός αναβλήθηκε – ήταν διπλάσιος ο κόσμος απ’ ότι χωράει το κλειστό – για την επομένη μέρα και ορίστηκε έδρα του το κλειστό της Γλυφάδας στις 5.30 μ.μ., κάτι που έγινε γνωστό στις 9 το βράδυ. Το τι έπεσε τότε μέσα στο γήπεδο δεν περιγράφεται: πέτρες, ξύλα, αντικείμενα! Όλοι βρίζουν τους καθηγητές που ήταν οι υπαίτιοι της αναβολής του τελικού. Τα ΜΑΤ αποτρέπουν μεγαλύτερα επεισόδια! Για τα επεισόδια είχε άρθρο την επόμενη μέρα στα «Νέα».
Η αγωνία μεγάλωσε και η Συγγρού από νωρίς έκλεισε από κόσμο που προσπαθούσε με κάθε μέσον να μεταβεί στη Γλυφάδα! Τα λεωφορεία δεν σταματούσαν να μας πάρουν! Στις στάσεις και ο ενθουσιασμός περίσσευε! Πραγματικό τέτοιο φανατισμό δεν είχα ξαναδεί ούτε σε αγώνα ποδοσφαίρου. Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία έφθασα στο κλειστό της Γλυφάδας με τον Αλέκο Χολίδη και τον Τρύφωνα (άλλη φάτσα της ΛΑΝΣ) μακαρίτης σήμερα! Το γήπεδο ήταν διπλάσιο της Ν. Σμύρνης και μας χωρούσε άνετα. Ένα σημαντικό στοιχείο ήταν ότι στο ζέσταμα πριν τον αγώνα της Ν. Σμύρνης που αναβλήθηκε οι παίκτες της ΛΑΝΣ ήταν δαιμονισμένα εύστοχοι κι έδειχναν να πατούν γερά μέσα στο γήπεδο ανυπομονώντας να σηκώσουν το κύπελλο. Η αναβολή όμως του αγώνα αποδυνάμωσε αυτό το στοιχείο και την επομένη μέρα στη Γλυφάδα εμφανίστηκαν νευρικοί και άστοχοι στο ζέσταμα κάτι που παρατήρησα και μου επιβεβαίωσε πρόσφατα ο καλύτερος τότε παίκτης της ΛΑΝΣ, ο Μιχάλης Παυλίδης που φορούσε τη φανέλα με το Νο 6.
Ο Παυλίδης εδώ και πολλά χρόνια ζει στο Bradley στην Καλιφόρνια και είναι πετυχημένος επιχειρηματίας, με εισαγωγική εταιρία με κρασιά κυρίως ελληνικά, αλλά και σλοβένικα, ουγγαρέζικα και σύντομα κροάτικα και γεωργιανά σε μια μεγάλη αγορά, την αμερικανική. Κάθε μέρα κάνει προπόνηση φορώντας την μπλούζα του Πανιωνίου, την οποία τίμησε και σαν παίκτης και σαν φίλαθλος. Πανιώνιος και ΛΑΝΣ είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι, ακόμη και σήμερα αναρτούνται πανό στη Θύρα 3 των Πανθήρων, με την υπογραφή ΛΑΝΣ, είναι νεώτερη γενιά που ζει με το μύθο του ιστορικού σήμερα σχολείου. Πολλά συνθήματα που φώναζε η Θύρα 3, «μετασχηματίζονταν» στην εξέδρα της ΛΑΝΣ!
Ο Μιχάλης Παυλίδης αποχωρεί αιμόφυρτος στη διάρκεια του τελικού συνοδεία του προπονητή Δ. Καράφλα
Σημειωτέον η ΛΑΝΣ κατέβηκε στο τελικό με ένα απίστευτο ρεκόρ 62 νίκες και 1 ήττα (από το Περιστέρι). Στον τελικό ήρθε και ο ο ίδιος ο “Μπούας”, ο λυκειάρχης Τριπιντής και φώναζε BUA – ΛΑΝΣ! Στο ημίχρονο του τελικού χάναμε 32-25… Η περιγραφή συνεχίζεται από το ημερολόγιό μου!
«Στο δεύτερο μέρος κι ενώ το σκορ ήταν 44-33 υπέρ της Τούμπας χτυπά ο Παυλίδης, πέφτει κάτω από μπουνιά αντιπάλου και διακόπτεται ο αγώνας. Όταν σηκώνεται βλέπουμε στην περιοχή του δεξιού ματιού ένα παραμορφωμένο άνθρωπο. Γεμάτος αίματα και μισολιπόθυμος. Οι παίκτες της ΛΑΝΣ που είναι ενωμένοι σαν αδέρφια κλαίνε. Το κοινό αποδοκιμάζει πολύ έντονα και ξεσπά σε λυσσώδεις κραυγές καταλαβαίνοντας την καταστροφή που θα προκαλέσει η αποχώρηση του Παυλίδη και φωνάζει: «Αλήτες», «Βούλγαροι», «Ελλάς», «Παυλίδης»! Ο Παυλίδης αποχωρεί καταχειροκροτούμενος και πηγαίνει στο νοσοκομείο όπου του γίνεται εγχείρηση και 9 ράμματα. Το ματς τινάζεται στον αέρα…». Ήττα 58-52… “Ακούγεται το σφύριγμα της λήξης σαν χτύπημα με τσεκούρι του δημίου. Στις κερκίδες όλοι κλαίμε. Κλαίνε και οι παίκτες καθώς κάθε ελπίδα για να πάνε στη Γαλλία χάνεται…». Εκεί θα γινόταν πρωτάθλημα Ευρώπης σχολείων. Να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι παίκτες της θρυλικής αυτής φουρνιάς της ΛΑΝΣ αποχαιρετούσαν τη χρονιά αυτή το σχολείο και έτσι ήταν αδύνατο να ξαναπαίξουν και “γι’ αυτό ήθελαν πολύ το κύπελλο. Κάποιοι εξ αυτών έχουν χάσει χρονιές, όπως ο Ξένος, μόνο για να παίζουν στη ΛΑΝΣ”. Μετά τον τελικό λοιπόν λόγω της μεγάλης τους αγάπης για τη ΛΑΝΣ, οι παίκταράδες της Παυλίδης, Σκαρέντζος και Φατούρος δεν πατούσαν στο σχολείο ώστε να φορτωθούν με απουσίες και να ξαναπαίξουν με τη ΛΑΝΣ! Τα κατάφερε μόνο ο Σκαρέντζος, τους άλλους δύο τους πέρασαν! Θυμάμαι τα λόγια του αρχηγού της ΛΑΝΣ Γιώργου Ξένου που τον ρώτησα το πρωί του αγώνα αν θα νικήσουμε και μου είπε γεμάτος σιγουριά: «Θα τους σκίσουμε! Τι νομίζεις ήρθαν τα βλαχάκια από την επαρχία να μας νικήσουν;». Ο κόσμος φωνάζει «Χάσαμε μια μάχη τον πόλεμο ποτέ», «Είμαστε Πρωταθληταί» και «ΛΑΝΣ θυμήσου μια ζωή μαζί σου!». Την άλλη μέρα εκατοντάδες ανθοδέσμες προσφέρθηκαν στον ήρωα Μιχάλη Παυλίδη! Η ΛΑΝΣ θα είναι μια ζωή στις καρδιές μας! BUA BUA!
H Πενταήμερη στην Χαλκιδική!
Τριανταδύο ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την αποφοίτησή μου, από την ΛΑΝΣ, και την θρυλική εκείνη 5ήμερη του Απριλίου στην Χαλκιδική, όπου πήγαμε μόνοι μας καθότι οι καθηγητές δεν ρίσκαραν καθότι ήμασταν άτακτοι! Μόνο ένας ήθελε να συμμετάσχει (η φιλόλογος Νόρα Γαλανοπούλου) στην 5ήμερη μας στο «Κασσάνδρα Παλλάς», παραθαλάσσιο ξενοδοχείο πολυτελείας που βρισκόταν στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Το μέρος αυτό επιλέχθηκε καθώς η Ρόδος, που ήταν το σύνηθες, μας είχε αποκλείσει καθώς η προηγούμενη χρονιά είχε κάνει μεγάλα επεισόδια στο νησί. Ο Πάνος Δόριζας που μόλις είχε κόψει τα μαλλιά του έβγαλε τότε το σύνθημα: «Δεν έχουμε μουσάκι, δεν έχουμε μαλλί, δεν χάνουμε με τίποτα αυτή την εκδρομή!»
Η πενταήμερη στη Χαλκιδική, με τη συνοδεία αντιπροσωπείας του συμβουλίου γονέων και κηδεμόνων, έγινε και μάλιστα με μεγάλη συμμετοχή, γύρω στο 90%, περάσαμε όμορφα και θα το θυμόμαστε μια ζωή! Το βράδυ της αναχώρησης, γύρω στις 5 τα ξημερώματα, περπάτησα από το σπίτι μου ως το σχολείο στη μέση του δρόμου χωρίς να συναντήσω ούτε ένα αυτοκίνητο κρατώντας τη βαλίτσα μου. Εκεί είχε έρθει από νωρίς η «κλίκα» όπως λέγαμε τότε, ανάψαμε καπνογόνα και με σπρέι γράψαμε στους τοίχους του σχολείου «Πήγαμε μόνοι μας», «Έξω οι τσάτσοι», «Είστε μαλάκες» (για τους καθηγητές) και άλλα τα οποία εξόργισαν τον λυκειάρχη Φραγκέλη που μας τηλεφώνησε στη Χαλκιδική να μας φοβερίσει λέγοντας ότι «ξέρει τους υπαίτιους και θα τιμωρηθούν μόλις γυρίσουμε…». Για τσαμπουκά μάλιστα ξαναγράψαμε συνθήματα στους τοίχους του σχολείου μόλις επιστρέψαμε!
Το Νοέμβριο του ’83 έβαλαν κάγκελα στη ΛΑΝΣ κι έμοιαζε σαν φυλακή. Αμέσως όλο το σχολείο, γυμνάσια και λύκεια, αντιδράσαμε έγινε κατάληψη του σχολείου και αποχή από τα μαθήματα για δύο βδομάδες, ενώ την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε πορεία από τη ΛΑΝΣ ως το υπ. Παιδείας στην Μητροπόλεως. Μάλιστα την άλλη μέρα έγραψαν τα “Νέα” άρθρο με τίτλο: “Τα παιδία δεν παίζει, αλλά διαμαρτύρονται…”
Σε ένα στιγμιότυπο της φάσης αυτής ο Αβέρκιος Χατζηαντωνιάδης (κιθαρίστας των Μη Πυροβολείτε τον Πιανίστα και Λανσίτης) έπαιζε κιθάρα πίσω από τα κάγκελα και Λανσίτες απ’ έξω τραγουδούσαν “Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…!”.
Εποχή έχει αφήσει τον Μάρτιο του ’84 η ιστορική συναυλία που έγινε στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου μετά από πρωτοβουλία του προέδρου του 15μελούς του 4ου Γιώργου Σταματίου και του Στράτου Αρμενάκη, στην οποία έγινε η πρώτη συνάντηση punk και heavy metal συγκροτημάτων της Αττικής! Σκοπός της πρωτοποριακής αυτής συναυλίας ήταν να μαζευτούν χρήματα για την 5ήμερη και να πληρώσουν οι μαθητές όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα. Στην συναυλία έγινε χαμός από κόσμο και μάλιστα κάποια γκρουπ στην συνέχεια κάνανε καλή καριέρα! Την συναυλία επόπτευε – τάχα μου τάχα μου – η φιλόλογος Κυριακούλα – είχε αντικαταστήσει για ένα διάστημα στο σχολείο την Παπαλέξη που ήταν έγγειος – κι ήταν δικιά μας καθότι ήταν φρικιό! Ο Σταματίου έφαγε 5ήμερη αποβολή που εξέτισε στην 5ήμερη!
ΦΩΤΟ: Η κλάση του ’85, η κλάση μου, στην 5ήμερη, στη κλασική στάση στου “Λεβέντη” (διακρίνονται μαθητές με κασκόλ του Πανιωνίου και του ΠΑΟΚ, γνωστές οι φιλικές σχέσεις των δύο σωματείων από παλιά. Άλλου χρώματος κασκόλ δεν επιτρέπονταν…)
Θυμάμαι μια φορά έπαιζε Κυριακή πρωί, στις 10, η ΛΑΝΣ φιλικό με τη Δάφνη στο ανοιχτό γήπεδο του Μίλωνα και το μεσημέρι στις 3, ο Πανιώνιος στο γήπεδό του με τον Εθνικό Π. και ο πατέρας μου, μου απαγόρευσε να πάω και στα δύο παιχνίδια. Έπρεπε να διαλέξω. Διάλεξα να πάω στο φιλικό της ΛΑΝΣ που νίκησε 78-72. Λίγο μετά η Πανιωνάρα έχασε 0-1… Τέτοια λατρεία είχα τότε ως γυμνασιόπαιδο (ΓΑΝΣ δηλαδή) για τη ΛΑΝΣ. Το πρωί κάναμε μάθημα εμείς και το απόγευμα το λύκειο. Το όνειρό μου ήταν να πάω να γραφτώ λύκειο στη ΛΑΝΣ. Έλα όμως που για κακή μου τύχη τη χρονιά που αποφοίτησα από τη ΓΑΝΣ, η ΛΑΝΣ χωρίστηκε στα δύο, γιατί είχε μεγάλη δύναμη ο λαός της κάτι που φόβιζε τους καθηγητές και το λυκειάρχη της. Έτσι χωρίστηκε σε 1ο Λύκειο και 4ο Λύκειο, ανάλογα με τη διεύθυνση κατοικίας του μαθητή. Με τη βοήθεια των γονιών μου προσπάθησα να εγγραφώ στο 1ο αλλά δεν τα κατάφερα. Το παράδοξο είναι ότι 5 χρόνια μετά η αδερφή μου, η Έρη, γράφτηκε στο 1ο χωρίς καμιά προσπάθεια! Στο 1ο πήγαιναν κυρίως μαθητές από την πλατεία και γύρω από αυτή, ενώ στο 4ο από όλη την υπόλοιπη Ν. Σμύρνη και την Άνω Ν. Σμύρνη καθώς ήρθαν μαθητές από τα σχολεία της που πλήγηκαν από τους σεισμούς, όπως το 2ο και 5ο γυμνάσιο και λύκειο. Πιο κουλτουριάρικο ήταν το 4ο, είχε πολλούς αριστερούς, αναρχικούς, αριστεριστές, αυτόνομους, μαοϊκούς, τροτσκιστές, σοσιαλιστές, ρηγάδες, κνίτες, φρικιά, χίπισσες.
Το 1ο ήταν πιο κυριλέ, περισσότερο δεξιοί, πλουσιόπαιδα της περιοχής και πιο τσαμπουκαλεμένοι γενικώς. Οι μαθητές μάλιστα του 1ου Λυκείου διεκδίκησαν την αποκλειστικότητα και την αυθεντικότητα της ΛΑΝΣ από την πρώτη στιγμή που χωρίστηκε το σχολείο και μέχρι σήμερα υπάρχουν διαφωνίες γύρω από αυτό το θέμα. Ένα σύνθημα της εποχής που γράφαμε στον τοίχο ήταν «1ο και 4ο ενωμένοι και όλοι οι άλλοι γαμημένοι!». Επίσης ήταν η εποχή που αγαπούσαμε όλοι την μουσική. Σε ένα πρόχειρο τετράδιο της εποχής έχω γράψει: «Το ζενίθ της μουσικής : Rolling Stones, Doors, Frank Zappa, Lynyrd Skynyrd, Beatles, Jimi Hendrix, Stanley Clarke”! Επίσης: “Οι καθηγητές είναι οι άνθρωποι που συνεχίζουν να μιλάνε ενώ εσύ κοιμάσαι !». Και μια υπενθύμιση: Να φέρω αύριο τρανζίστορ! (μάλλον θα έπαιζε ο Πανιώνιος ) Θυμάμαι όταν πήγα να βρω το Άλογο στο απογευματινό ωράριο, τον είδα έξω από το παράθυρο να κοιμάται στο θρανίο και ο διπλανός του συμπονετικά με έκανε νόημα συμπονετικά: «Ασ’ τον κοιμάται!».
Στη σχολική κοινωνία γνωρίσαμε την εξουσία, αλλά και τον άνθρωπο, όπως έγραψε η μαθητική εφημερίδα «Μαθητική Πορεία», κάτι που μου άρεσε και το θυμάμαι πάντα.
Έξι “κατηγορίες” υπήρχαν τότε: ο homo aristuhus = σπασίκλας, ο homo rockovius = ροκάς (Η rock καθορίζει τη ζωή του), homo disco + ντισκόβιος (πιστός στον μιμητισμό σαν μέσο κοινωνικής προβολής και ανόδου) και homo culturus = κουλτουριάρης (αποφεύγει με πάθος ότι αρέσει στους προηγούμενους και παλεύει να συνθέσει ένα άλλο «εγώ» στην κοινωνία της κατανάλωσης). Την βρίσκει συνήθως με Χατζιδάκι ή Λιστ και ψάχνει για βραδιές τζαζ). Επίσης υπήρχε ο homo politicus = ο ασχολούμενος με την πολιτική (εφημερίδα, προκήρυξη, κουπόνια και πολλή κουβέντα) και τέλος ο homo eroticus + καψούρης!
Απόφοιτοι της ΛΑΝΣ
Στο 1ο φοίτησαν, μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου (εξέδιδε την μαθητική εφημερίδα «Το Γατί» στον αντίποδα της πετυχημένης νέας τότε εφημερίδας «Το Ποντίκι» και παρουσίαζε τις θρυλικές σχολικές γιορτές του Πολυτεχνείου) και ο αδερφός του Στέργιος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου επίσης στο 1ο (η Ν. Σμύρνη είναι η πατρίδα των ΦΑΤΜΕ), όπως και ο γκουρμέ Γιώργος Τσελεμεντές (εγγονός του θρυλικού Τσελεμεντέ), ο θρυλικός τραγουδιστής της ΛΑΝΣ Γιάννης Τσικόγιας που ξεσήκωνε τον κόσμο στις αξεπέραστες γιορτές στην επέτειο του Πολυτεχνείου τραγουδώντας “Μέρα Μαγιού μου μίσεψες” και πολλά ακόμα τραγούδια, αλλά και ο Γιάννης Σγουρός ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής που υπήρξε και μπασκετμπολίστας του Μίλωνα (1971-1980) και φυσικά ο προπονητής, εκπαιδευτικός – γυμναστής έως σήμερα της ΛΑΝΣ και μπασκετμπολίστας (ΛΑΝΣ, Πανιώνιος) Γιώργος Σολωμός, ο κορυφαίος Έλληνας πιανίστας Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ο d.j. Romylos (Ρωμύλος Χατζηαποστόλου) και αρκετοί παίκτες του Πανιωνίου, όπως ο φορ Χάρης Σοφιανός τον οποίο ρωτούσαμε στα διαλείμματα «τι θα κάνει ο Πανιώνιος την Κυριακή;». Λανσίτης ήταν ο θρυλικός και εξαφανισμένος Μητσάρας (ναι ο γνωστός) που από το πολύ ξύλο που έφαγε στα μέσα των 70ς από τους μπάτσους στην πρώτη αποχή του σχολείου για το Πολυτενχείο… λάλησε!
Άλλες μορφές της ΛΑΝΣ ήταν φυσικά το Άλογο, κατά κόσμον Κώστας Μυλωνάς που ερχόταν να δώσει Πανελλήνιες με το «Φως» στα χέρια κι ενώ όλοι αγωνιούσαν για τις εξετάσεις! Επίσης ο Κώστας Παλαιολόγος, d.j. και πρόεδρος του «αντικαθαρισμού» όπως λέγαμε τότε την «κλίκα» μας, ο οποίος εφεύρισκε διάφορα για να σπάμε τη ρουτίνα, ο Γιώργος Σταματίου (άξιος πρόεδρος του 15μελούς) εκλεγμένος τόσο στη δευτέρα όσο και στην τρίτη λυκείου, ο Άγγελος Ευθυμίου ο επονομαζόμενος “Rory”, αλλά και Ζιτσαίος ή Τσιτσαίος, ο πολικοποιημένος με το ΕΚΚΕ Λούβρος, η Ειρήνη Γαληνού, η Φρόσω Σπηλιωτοπούλου, η Χριστίνα Σκαρέντζου, οι Ανδρέας Σιβρής, Χρήστος Κούκης, Μαρίνος Γάσπαρης, Αλέκος Βαρδαβάς, Ηλίας Αχλαδιώτης, Θάνος Γαλανόπουλος, Σοφία Κριτσινέλη, Κώστας Βλάχος, Νίκος Βαφειάδης, Ρένα Λιναρδάκη, Ειρήνη Κρανιδιώτη (δύο μεταγραφές η πρώτη ήρθε από την Αυστραλία και η δεύτερη από την Αμερική), όλοι και όλες θαμώνες του καπνιστήριου, όπως λέγαμε, τον πίσω χώρο του σχολείου όπου όλοι κάπνιζαν στο διάλειμμα. Αλλά και οι ερωτευμένοι! Εκεί σύχναζα κι εγώ αν και δεν κάπνιζα…
Άλλες μορφές της ΛΑΝΣ ήταν οι Γιώργος Βέλος, Σουρίδης, Γκαλάκτικα (Χρήστος Ράπτης), η Ειρήνη Λαζαρίδου, ο Λουκάς Σιότροπος (πρόεδρος του Πανιωνίου το 1998 όταν κατέκτησε το Κύπελλο νικώντας 1-0 τον πανίσχυρο ΠΑΟ στον τελικό), o κιθαρίστας των Ενδελέχεια Αντώνης Δημητρίου (είχε τότε σχηματίσει ως Λανστίτης τους Joyful Nurses, που έπαιξαν Πρωτομαγιά του ’85 support στον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους Απροσάρμοστους στην επεισοδιακή εκείνη συναυλία στην Πλατεία Ν. Σμύρνης), επίσης οι Γιάννης Μπόνος, Σταύρος Μπεχράκης και Θοδωρής Λυμπέρης από τα πιο δραστήρια μέλη του “αντικαθαρισμού”, η όμορφη Ζένια, οι Νικόλας Χατζηγιάννης, Τάσος Κατούνας, Χάρης Τσαπτσίνος, ο αείμνηστος Τάκης Κουτζαμάνης, οι Γιώργος Τζούρος, Κώστας Ροκεμπούγκε, Νίκος Καππάτος, Γιώργος Παντελαρούδης, Ιάκωβος Στρατής, Γιώργος Λουκής (εστιατόριο «Ο Θαλασσινός» παρυφές παλιού Ιπποδρόμου), Γιώργος Παπαπέτρου ο “Λατρείας” σε ένα μακρύ κατάλογο!
Πηγή: http://www.ogdoo.gr/erevna/thema/lans-to-sxoleio-thrylos
