Η Νέα Σμύρνη φημίζεται για τις πλατείες και τα καφέ της. Από παλιά όμως έχει και καλά δισκάδικα. Δισκάδικα που κρατούν ακόμα χάρη “σε παλιούς φίλους”, όπως λένε οι ανθρωποί τους. Το Record House αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το επισκεφθήκαμε με τον Μάρκο Δεληβοριά, έναν από τους νέους σε ηλικία αλλά όχι στα μουσικά δρώμενα καλλιτέχνη και χαθήκαμε στα ράφια του. Τα περισσότερα γεμάτα με βινύλια, αλλά σε αρκετά υπήρχαν και cd. Μουσικές για ροκάδες και τζαζίστες, φίλους της μπλουζ αλλά και ποπάδες. Όταν μπαίνεις στο Record House βλέπεις πρώτα τη “Μουστάρδα”. Η γάτα “μορφή” που βρέθηκε πιτσιρίκα έξω από την πόρτα του μαγαζιού πριν χρόνια, την κράτησαν για… μασκότ και πήρε τ’ όνομα από το χρώμα της. Το Record House υπάρχει από το 1971. Το ζευγάρι που το ‘χει το κληρονόμησε κι’ αυτή την κληρονομιά τη διαφυλάσσει με αγάπη ακόμα μέχρι σήμερα. Γνωρίζει τα πάντα για τους δίσκους που φέρνει κι έχει άποψη που δεν φοβάται να εκφράσει στον πελάτη. Ο Μάρκος που έμενε παλιά Καλλιθέα, ερχόταν με φίλους του. “Μου άρεσε το περιβάλλον και η επικοινωνία. Θυμάμαι κι εγώ με τους φίλους μου ν’ αράζουμε και να τα λέμε. Τώρα αυτό έχει χαθεί και μου έχει λείψει. Δεν μοιράζεσαι με τον ίδιο τρόπο την μουσική”. Από τους αγαπημένους του είναι ο Mike Oldfield. “Έχει περάσει η μπογιά του, αλλά αξίζει να τον ακούσεις”, μου λέει και προτείνει το Crises, “το πιο βατό άλμπουμ αν θες να ξεκινήσεις”. Κυκλοφόρησε το 1983 και βγήκε κορυφαίο στα τσαρτ σε Γερμανία, Νορβηγία και Σουηδία. Στη μία πλευρά του δίσκου είχε μόνο ένα κομμάτι. Το ομώνυμο Crises, που διαρκεί 20 λεπτά. Συμφωνήσαμε ότι τα μουσικά κομμάτια δεν κρατάνε πολύ πια. Ο κόσμος επιλέγει το γρήγορο, κάτι που είχαν προβλέψει κατά δήλωσή τους και οι Red Hot Chili Peppers κι’ ίσως αυτή τους η διορατικότητα να τους βοήθησε. Ο δίσκος δεν ακούγεται μπαμ και κάτω. Χρειάζεται διπλή και τριπλή ακρόαση για να τον αισθανθείς και να βγάλεις συμπεράσματα. Δεν έχει απλά κομμάτια, αλλά riffs που διαδέχονται το ένα το άλλο και όργανα που έχουν από ένα ρόλο που αρχικά φέρνει σε… βαβούρα. Δεν είναι, θέλει υπομονή. Ο Mike Oldfield ήταν η πρόταση του Μάρκου. Η δική μας ανήκε στα ράφια της ελληνικής ροκ και στον τελευταίο δίσκο του Θάνου Ανεστόπουλου, που αυτή την περίοδο παίζει με τον Κώστα Παρίση (παλιό μέλος των Υπόγειων Ρευμάτων). Αποστασιοποιημένος από τον ήχο που είχαν τα Διάφανα Κρίνα, ποιητικός και μελωδικός. Θα τον ακούσει και θα μας πει. “Είμαι περισσότερο της ξένης ροκ”, παραδέχεται, αν κι εκείνος ταξίδεψε τη ψυχή του με τις Τρύπες, έζησε την απόλυτη αδρεναλίνη με τα Ξύλινα Σπαθιά. Φεύγοντας, αγοράσαμε τους δίσκους από το Record House και είδαμε για λίγο την εικόνα που άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο ζήσαμε στο παρελθόν. Μια παρέα να μπαίνει στο μαγαζί και να μιλά για τ’ άλμπουμ της μπάντας που γούσταρε. Εμείς πάλι συνεχίσαμε να διαφωνούμε έξω από το δισκάδικο για το αν ο Richard Ashcroft είναι ο καλύτερος ή όχι τραγουδιστής, όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Chris Martin των Coldplay σ’ ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ, το Live 8.
Πηγή:http://www.3pointmagazine.gr/Article.php?CatId=15&ArticleId=4652
mu aresete!!!! wraia themata