Το τελευταίο διάστημα, ένας από τους πιο ιστορικούς κινηματογράφους της Αθήνας, ο Άτταλος στη Νέα Σμύρνη, είχε περιέλθει σε αδράνεια και το μέλλον του φάνταζε δυσοίωνο. Έτσι, ένας πολιτιστικός χώρος που λειτουργούσε διαρκώς από το 1961 απειλούνταν με οριστικό λουκέτο.
Ωστόσο με εισήγηση του Δημάρχου Σταύρου Τζουλάκη το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης έλαβε, την Πέμπτη 31/1/2019, απόφαση, κατά πλειοψηφία, για την αγορά του χώρου έναντι του ποσού των 400.000 ευρώ. Ο «Άτταλος» κινδύνευε να μείνει κλειστός ή να μετατραπεί σε αποθήκη μετά την αδυναμία απόκτησης άδειας λειτουργίας από τον επιχειρηματία που είχε ενοικιάσει το χώρο. Με την απόφαση αυτή ο Δήμος θα αποκτήσει ένα πολιτιστικό κέντρο ποικίλων χρήσεων, πράγμα που αποτελεί αίτημα της πόλης και των φορέων της εδώ και πολλά χρόνια.
Ο Δήμαρχος δήλωσε χαρακτηριστικά: «θα ξεκινήσουμε άμεσα τις διαδικασίες που χρειάζονται για να γίνει αλλαγή χρήσης και να μπορούμε να λειτουργήσει ο χώρος και ως κινηματογράφος». Ο Δημοτικός Σύμβουλος κύριος Κώστας Κλειδόπουλος, ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο θέμα, τόνισε πως ο «Άτταλος» αποτελεί ένα οίκημα ιστορικής αξίας για την πόλη μας καθώς κατασκευάστηκε το 1961 από τους αρχιτέκτονες Ρίζο και Απάρτη. Μάλιστα ο εργολάβος κατασκευής του, ο κ. Καραγιάννης, καταγόταν από την Αττάλεια και γι’ αυτό ονόμασε τον κινηματογράφο «Άτταλο». Διαθέτει 450 καθίσματα και χρειάζεται μια μικρή ανακαίνιση προκειμένου να λειτουργήσει άμεσα ως πολιτιστικό κέντρο.
Η κίνηση αυτή, εντάσσεται στην στρατηγική του δήμου για την διατήρηση και ανάπτυξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης, καθώς έπειτα από τον ιστορικό πολυχώρο Γαλαξία, τον κινηματογράφο Σπόρτινγκ, το θερινό κινηματοράφο Φιλίπ, πλέον και ο Άτταλος, ένα πολιτιστικό ορόσημο της Νέας Σμύρνης διασώζεται και αποφέυγει το οριστικό λουκέτο.
Εντωμεταξύ, με παρέμβασή της στα social media η εκ των ανθρώπων που λειτουργούσαν επί 40 χρόνια τον Άτταλο κ. Μαρία Μπανανή ανέφερε τα εξής:
«Να παρακαλάτε να το πάρει ο Δήμος γιατί μετά απ όλα όσα έγιναν κανένας επιχειρηματίας δε θα μπει στη διαδικασία να το πάρει με αποτέλεσμα να γίνει αποθήκη, η ότι άλλο με άλλη χρήση πέραν κιν/φού. με όλο αυτό έχουν μείνει στο «δρόμο» οικογένειες. ενα πολιτιστικό κεντρο της προκοπής χρειάζεται που να μην έχει πλαστικές καρέκλες όπως ο γαλαξίας.
Όσο για τη τιμή που παίζει κ ακούγεται τζάμπα είναι, πριν βγάλετε συμπεράσματα ρωτήστε κ εμάς που ξέρουμε τι αξίζει κ πόσο. μεγάλος καημός να ξαναγίνει σινεμά, που ήταν όλος αυτός ο κόσμος όταν τον είχαμε εμείς κ πάλευα με τόσα χρόνια με νύχια κ με δόντια; Που ήταν όλος αυτός ο κόσμος που τα τελευταία χρόνια έμπαινε μέσα η επιχείρηση;
Καλό το συναίσθημα πόσο μάλλον για εμάς που το λειτουργούσαμε 40+ χρόνια αλλά όταν το στομάχι πεινάει κάτι άλλο χρειάζεται. Εγώ θα έρθω σίγουρα στο συμβούλιο για να ακούσω τι έχουν να πουν όλοι που βρίσκονται έξω από το χώρο.
Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτησία είμαστε η επιχείρηση και πιστέψτε με για να φτάσει ο Ατταλος να γίνει το «σαλόνι» της Νέας Σμύρνης παλέψαμε πολύ. Μπορώ να μιλήσω με αριθμούς για να καταλάβετε πως από τους 120,000 κατοίκους της Νέας Σμύρνης μετα βίας κάναμε 500 εισιτήρια την εβδομάδα τα τελευταία χρόνια. Όταν ένας νέος επιχειρηματίας αποφάσισε να το πάρει κ να κάνει ανακαίνιση να ρίξει λεφτά δηλαδή κ. όλο αυτό πήγε στράφι λόγω οποίου κρατικού οργανισμού τελικά ήταν το θέμα, καταλαβαίνετε πως πρόκειται για τεράστια ζημιά. Εμείς έχουμε έναν εξοπλισμό που κάθεται, ο επιχειρηματίας παραιτήθηκε, χάσαμε μια ολόκληρη σεζόν κ άλλα πολλά.
Όλο αυτό που γίνεται τώρα, αυτός ο αγώνας δηλαδή θα έπρεπε να γίνει από το Σεπτέμβριο. Αν τώρα υπάρχει αντίθεση λοιπόν ως προς τι θα γίνει ο Ατταλος οι μόνοι χαμένοι είμαστε εμείς. Ας το πάρει ο Δήμος και αν μπορεί να το συνεχίσουν σαν σινεμά καλό θα είναι για όλους γιατί προφανώς κ πολιτιστικό κέντρο να γίνει δε σημαίνει πως δε θα υπάρχουν κ προβολές. Όλοι όσοι υπέγραψαν λοιπόν (παλιοί πελάτες) κ όλοι όσοι θέλουν να ξανανοίξει ο Ατταλος να σκεφτούν πως σε περίπτωση που δε τα βρει ο Δήμος με τους ιδιοκτήτες το πιο πιθανό είναι να μη γίνει τίποτα απολύτως.
Καλό θα είναι να βλέπουμε το δάσος κ όχι το δέντρο. Δε με αφορούν καθόλου τα πολιτικά συμφέροντα κανενός, με αφορά η επιχείρηση που είχα 40 χρόνια να μη πάει χαμένη έτσι.. στο βωμό πολιτικών συγκρούσεων. Μακάρι να βρεθεί λύση, για όλους τους παραπάνω λόγους. αν ρωτάτε εμένα προσωπικά μακάρι να μπορούσε να ξανανοίξει όπως ήταν, απλά από το να μην ανοίξει καθόλου χίλιες φορές πολιτιστικό. Δυστυχώς, όσο κ να θέλουμε κάποια πράγματα ξεπερνάνε εμάς τους απλούς πολίτες».
Να σημειώσουμε ότι η αγοραπωλησία του Άτταλου γίνεται μεταξύ των ιδιοκτητών του ακινήτου και του Δήμου. Οι επιχειρηματίες που λειτουργούσαν επί δεκαετίες τον χώρο, δεν εμπλέκονται σε αυτή.
