Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων αναμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εθνικά θέματα που μαζί με το Κυπριακό έχουν ταλαιπωρήσει αρκετά την Ελληνική διπλωματία σε βάθος αρκετών χρόνων. Βέβαια το πρόβλημα με τα Σκόπια δεν ξεκίνησε τώρα και αν συλλογιστεί δε κανείς, τις εγχώριες και διεθνείς συνθήκες της εκάστοτε περιόδου ίσως να μας πάρει αρκετές δεκαετίες ακόμη για να μπορέσουμε να συννεοηθούμε για κάτι που θα είναι εθνικά συμφέρον για τη χώρα μας.
Αποτελούν όμως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών εθνικό συμφέρον για την Ελλάδα; Οι διάφορες προτάσεις για ένα νεό όνομα αυτής της λιλιπούτειας βαλκανικής χώρας, οι διαπραγματευσεις για ένα νέο σύμφωνο που θα εντάσσει περαν του ονοματολογικού και άλλες πρόνοιες όπως οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές και εσχάτως τα συλλαλητήρια αλλά και η στάση της Εκκλησίας συνθέτουν ένα σκηνικό που μάλλον μπερδεύει τον σκεπτόμενο πολίτη παρά τον βοηθά να διαμορφώσει μια άποψη για το θέμα.
Είναι προφανές οτι το συλλατήριο της Κυριακής έχει γίνει βορά στις ψηφοθυρικές ορέξεις διαφόρων κομμάτων. Πως αλλιώς να πούμε το γεγονός ότι ενώ τόσα χρόνια ήδη από το 1995 με την «ενδιάμεση συμφωνία» Παπούλια- Τσερβενκοφσκι έχουμε αναγνωρίσει τα Σκόπια ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και τώρα που έχουμε δει από τον τύπο κάποια πιθανά ονόματα με αντίστοιχο γεωγραφικό προσδιορισμό, να διαδηλώνουμε με το αίτημα να μην χρησιμοποιηθεί καταρχήν καθόλου ο όρος Μακεδονία, που τόσα χρόνια εμείς οι ίδιοι αναγνωρίζουμε στην προσωρινή τους ονομασία.
Επιπλέον αρκετές δεκαετίες τώρα ακούμε τις εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις να δεσμεύονται έναντι λαού και διεθνών οργανισμών ότι θέλουν μια σύνθετη ονομασία με έναν γεωγραφικό προσδιορισμό δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που προτείνεται στις μέρες μας. Γιατί ποτέ κανείς δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί όπως γίνεται τώρα; Δεν γνώριζε κάποιος από εκείνους τους πατριώτες της τηλεόρασης τι σημαίνει αυτή η δεσμευση;
Παράλληλα η θέση της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος για άλλη μια φορά προβληματίζει. Αφενός ο Αρχιεπίσκοπος συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό και ίσως να συζήτησαν και το θέμα της Αρχιεπισκοπης της Αχρίδος, της Εκκλησίας των Σκοπίων δηλαδή, αφετέρου η Εκκλησία θα εκπροσωπηθεί επίσημα στο συλλαλητήριο επικυρώνοντας με την σειρά της την πλήρη πολιτική εκμετάλλευση ενός μείζονος εθνικού θέματος. Σε αυτό το σημείο δε θα πρέπει να παραλείψουμε μια αχτίδα σωφροσύνης που ήρθε από το κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο όπου ο Πατριαρχής Βαρθολομαίος καλει σε «αυτοσυγκράτηση και νηφαλιότητα» ώστε να αντιμετωπισθεί αυτό το λεπτό θέμα με σύνεση. Φαίνεται ότι οι εγχώριοι εκλλησιαστικοί και μη ταγοί μας απέχουν ακόμη πολύ από την πεποίθηση ότι η Εκκλησία είναι για να ενώνει.
Μια άλλη απορία που δημιουργήθηκε στο μυαλό πολλών συμπολιτών μας ήταν η έλλειψη τέτοιας «ευαισθήσιας» ορισμένων και για άλλα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος μας αυτά τα χρόνια. Δεν είδαμε κανέναν να διαδηλώσει με τέτοια οργάνωση και πάθος για θέματα όπως την ανεργία, το όλο και μειούμενο επίπεδο της παιδείας, την χειμαζόμενη υγεία ακόμη για κάποια «όχι» που εν μια νυκτί ένα καλοκαίρι έγιναν «ναι». Δεν είδαμε κάποια τέτοια ανάλογης κλίμακος αντίδραση από κάνενα. Αντίθετα, για ένα θέμα που λίγο ως πολύ τόσα χρόνια εν γνώση μας έχει διαμορφωθεί μια πολιτική που με τους σωστούς χειρισμούς ίσως να κατέληγε και προς το συμφέρον μιας καλής γειτονίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος-Σκοπίων, γίνεται μια ανευ προηγουμενου εκτόνωση του λαικού θυμού απένταντι στις δυσκολίες που περνάμε λόγω της κρίσης ή ακόμη χειρότερα μια άσκηση λαϊκίστικων αντανακλαστικών και ευχολογίων από την πλευρά των δημοσιολογούντων .
Είναι απαραίτητο καθένας και καθεμιά να έχουμε γνώση της βαρύτητας της προσωπικής ευθύνης που μας αναλογεί απέναντι στα κοινωνικά ή εθνικά θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Όταν ψηφίζουμε αυτόν που τάζει τις πιο πολλές υποσχέσεις αλλά και τις πιο κενές όπως αποδεικνύεται στην πορεία, χωρίς κάποιο άλλο κριτήριο ή πολλές φορές χωρίς να έχουμε εμείς οι ίδιοι γνώση του τι στηρίζουμε με την ψήφο μας, τότε αναπόφευκτα οδηγούμαστε στο να γινόμαστε εύκολα θύματα ημιμαθών πολιτικών κομματαρχών και άλλων καλοθελητών που σε κάθε τι βρίσκουν αφορμή να αλιεύσουν κάποιο ψήφο χωρίς να τους ενδιαφέρει κάν τι πάει να πεί εθνικό συμφέρον. Η ανευθυνότητα πληρώνεται ακριβά.
