Πώς πήρες την απόφαση να θέσεις υποψηφιότητα;
Η χώρα μας αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει τεραστίων διαστάσεων προκλήσεις στους τομείς της Οικονομίας, της Πολιτικής, της Εκπαίδευσης, της Κοινωνικής συνοχής, της Διπλωματίας. Η ανεργία αυξάνεται και οι επιδοματικές τακτικές φιμώνουν τις φωνές μας. Τα θέματα της Εξωτερικής Πολιτικής και των σχέσεών μας με τις γειτονικές μας χώρες γίνονται όλο και πιο απαιτητικά και, στο εσωτερικό, οι εκλογικές διαδικασίες πλέκουν το εγκώμιο των δημοφιλών και των ισχυρών. Στην καρδιά, λοιπόν, της εποχής των πελατειακών σχέσεων, της πολιτικής ασυδοσίας, της ανομίας, της έξαρσης των βίαιων φαινομένων, ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Ενεργούμε με το θυμικό και αποστρεφόμαστε τη λογική! Ξεχάσαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, εάν το αφήσεις να παραπαίει. Ούτε καν η Δημοκρατία μας.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, γιατί δεν συντάσσομαι με όλες εκείνες τις φωνές που ενδόμυχα οργιάζουν και όταν έρθει η ώρα να εξωτερικευθούν, αρκούνται σε ένα «Δε βαριέσαι.. όλα είναι δεδομένα.». Στην πραγματικότητα, όλα αλλάζουν και όλα εξαρτώνται από εμάς!
Αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική γιατί η πρόοδος, η εξέλιξη και η ανάπτυξη απαιτούν προοδευτικούς ανθρώπους. Και οι πιο προοδευτικοί άνθρωποι που γνωρίζουμε είναι οι ίδιοι μας οι γονείς. Γιατί εκείνοι ποτέ δε σου είπαν «Παράτα τα». Ποτέ δε σου είπαν «Δε θα τα καταφέρεις» «Είσαι πολύ μικρός για να τα βάλεις με θεριά» «Βολέψου και φρόντισε να επιβιώνεις». Πάντα σου λένε να προσπαθήσεις, γιατί είναι όλα στο χέρι σου. Ή ώθηση όλων μας να κάνουμε το επόμενο βήμα ήταν πάντα εκεί! Και ποτέ δεν την αφουγκραστήκαμε. Πρέπει εμείς να φέρουμε την πρόοδο.
Αποφάσισα να είμαι Υποψήφια Πολιτικός γιατί ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος στην αδράνεια, στη μεμψιμοιρία, στο βόλεμα. Γιατί ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε σε ό,τι μας καθηλώνει. Γιατί ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε όλοι και όλες ίσες ευκαιρίες στην οικοδόμηση του αύριο, προσωπικά και συλλογικά.
Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να πάψουμε να ρωτάμε «Πώς και αποφάσισες να συμμετέχεις». Από αύριο, ας κάνουμε συνήθη την ερώτηση «Πώς και αποφάσισες να μην συμμετέχεις;!». Ας αλλάξουμε!
Τι πιστεύεις πως μπορεί να καταφέρει το ΚΙΝΑΛ;
Αρχικά, το κόμμα που εγώ ανήκω, η Ε.Δ.Ε.Μ. (Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης) επέλεξε το Κίνημα Αλλαγής γιατί δεν επικαλείται, απλώς, την πρόοδο, αλλά την ενσαρκώνει μέσω πράξεων, όπως αυτή της διεύρυνσης, η οποία έγινε χωρίς όρους και προϋποθέσεις, έτσι ώστε σήμερα εμείς να είμαστε ισότιμο ιδρυτικό μέλος του ΚΙΝ.ΑΛ., από κοινού με το τεράστιο σε ιστορία ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. ενός Παπανδρέου, του Γιώργου Παπανδρέου. Το Κίνημα Αλλαγής μπορεί και συζητά, πια, για το μέλλον, έχοντας πρώτα ολοκληρώσει μια πολύ σκληρή αυτοκριτική και αυτό υποδηλώνει την ποιότητα των στελεχών και των μελών του. Δεν είναι κάτι πάλαι ποτέ μεγάλο που πάλιωσε και μίκρυνε. Είναι κάτι νέο, που έχοντας την εμπειρία του παλιού, συνεχώς διευρύνεται και εξελίσσεται.
Ένα ισχυρό Κίνημα Αλλαγής, μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο στο λαϊκισμό και την ακροδεξιά. Επιστρατεύουμε όλες τις δυνάμεις μας να αποδείξουμε πως πρωτοπόρος αυτού του πυρήνα που ακούει στο όνομα Δημοκρατική Παράταξη, είναι η λογική! Είναι το περί δικαίου αίσθημα, η αγάπη για την πατρίδα μας, η ανάγκη για ανάπτυξη και πρόοδο.
Ο κόσμος, ξέρετε, έχει κουραστεί να ακούει νέους ανθρώπους και πολίτικούς να απορρίπτουν οποιαδήποτε προσπάθεια συνεργασίας ή δημιουργίας εθνικού μετώπου. Ο κόσμος έχει κουραστεί να βλέπει σε πόσα κομμάτια και φατρίες μπορούμε να χωριστούμε. Ο λαός έχει ανάγκη να δει, να νιώσει, να πιστέψει πως είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα, συλλογικά, ενωμένα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά όλα εκείνα τα κρίσιμα και μείζονος σημασίας θέματα που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία. Κάθε βήμα του Κινήματος Αλλαγής, αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει! Τη διάθεση για ενότητα και σύμπραξη, διεύρυνση και ανανέωση.
Αποζητούμε την πρόοδο και την ανάπτυξη και το μόνο μέσο για να τις επιτύχουμε είναι προοδευτικές ενέργειες, νεωτεριστικές αποφάσεις, σύγχρονες πρακτικές. Το Κίνημα Αλλαγής, η Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη, έχει αποδείξει πως μπορεί.
Πώς βλέπεις τη συμμετοχή των νέων στις εκλογές;
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι νέοι δε συμμετέχουν στην πολιτική και στις εκλογές. Γιατί είναι τόσο αδιάφοροι και απαθείς.
Οι νέοι μας δεν είναι ούτε αδιάφοροι, ούτε απαθείς. Αλλά, μαστίζονται από δύο μεγάλες κρίσεις που δεν τους επιτρέπουν ουσιαστικά να είναι ενεργοί πολίτες: αυτή της επιδοματικής ανεργίας και αυτή των απαιτούμενων κριτηρίων για πολιτική ενασχόληση.
Στη μεταμνημονιακή περίοδο που διανύει η Ελλάδα, συχνό φαινόμενο είναι τα επιδόματα να αποτελούν το βασικό ατομικό εισόδημα. Η φορολογία, οι «μαύρες» προσλήψεις, οι χαμηλοί μισθοί, στην ουσία επιδεινώνουν το πρόβλημα, ωθώντας πολλούς νέους να επιλέγουν την κοινωνική πολιτική των επιδομάτων παρά αυτή της δημιουργίας. Με απλά λόγια, εάν ένας νέος, ως άνεργος στο ΟΑΕΔ, συνολικά, μαζί με άλλες επιδοτήσεις πρόνοιας, λαμβάνει μηνιαίως από το κράτος 400 ευρώ, φαίνεται μάλλον απίθανο να αναζητήσει δουλειά είτε μερικής απασχόλησης με μικρότερες απολαβές από το επίδομα είτε με το βασικό μισθό των 580 και 600 ευρώ και να χάσει τη «βολή» του. Με απλά λόγια εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους και κυρίως τους νέους να μην πολεμάνε. Με τακτικές τέτοιου είδους, είναι λογικό να δημιουργούνται πελατειακές σχέσεις μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών, να συντηρείται η φοροδιαφυγή και η παρανομία, να απωθείται οποιαδήποτε ενασχόληση των νέων με το σύστημα. Ένα σύστημα που τους αφαίρεσε όποια δυνατότητα σε πρόοδο τους ανήκε δικαιωματικά, που τους μείωσε τη συμμετοχή σε ένα πεδίο ανάπτυξης ίσως ευκαιριών, που τους κατέστησε απογοητευμένους, απαισιόδοξους και κυρίως εξαρτημένους, είναι, μάλλον, ανέλπιδο να προσπαθείς να πείσεις μια γενιά να συμμετέχει στα κοινά, όταν η καθημερινότητά της έχει μετατραπεί σε αγώνα μιας βολικής επιβίωσης.
Από την άλλη, ακόμη και θέληση να βρεθεί από τη νεολαία μας, το ίδιο το πολιτικό σύστημα τους αποκλείει, απαιτώντας από εκείνους να πληρούν κριτήρια εκτός τόπου και χρόνου. Διότι θέλουμε οι νέοι που ασχολούνται με την πολιτική σοβαρά, να είναι μορφωμένοι και σπουδαγμένοι, να έχουν και ένα μεταπτυχιακό, αν μη τι άλλο. Και όλοι γνωρίζουμε τις τιμές της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, εκεί έξω. Θέλουμε να προέρχονται και από την ανοιχτή αγορά και να εργάζονται – κατά προτίμηση – στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά να έχουν και το χρόνο να επενδύσουν σε μία πολιτική ενασχόληση. Θέλουμε, ο νέος μας, να μπορεί να αυτοχρηματοδοτεί την όποια του εκστρατεία, ενασχόληση, προσπάθεια. Αλλά να μην προέρχεται και από πολιτική ή επιχειρηματική οικογένεια, γιατί τότε μιλάμε για οικογενειοκρατία! Θέλουμε, δε, και να είναι στο κόμμα μας 8-10 χρόνια, για να είναι και «δικό μας παιδί», αλλά να μην προέρχεται από τον κομματικό σωλήνα! Θα μου επιτρέψετε να σας ρωτήσω, με τους σημερινούς μισθούς, με τη σημερινή ανεργία, με τους σημερινούς χρόνους ολοκλήρωσης σπουδών, γνωρίζετε πολλούς νέους που να πληρούν όλα αυτά τα κριτήρια;
Προσωπικά δεν πληρώ σε καμία περίπτωση όλα τα προαναφερθέντα κριτήρια. Ίσως να είμαι πιο ρομαντική από άλλους και να επέλεξα να «ριχτώ» στον πολιτικό στίβο, ελπίζοντας για ένα πιο ευοίωνο αύριο. Για ένα αύριο που θα είναι δικό μας!
Τι προοπτική υπάρχει για τα Νότια Προάστια;
Η μαγεία του Νοτίου Τομέα βρίσκεται στο γεγονός πως, μέσα σε 13 δήμους, διαγράφεται όλη η ιστορία της Ελλάδος, από Τουρκοκρατίας και έπειτα. Εμπεριέχεται όλος ο ελληνικός πολιτισμός, με στοιχεία από τον ακριτικό Έβρο (να τιμάμε και το σπίτι μας..) έως την εξωτική Κρήτη. Στηρίζονται όλοι οι σύγχρονοι τομείς, από Οικονομία και Πολιτιστική διπλωματία, έως Ναυτιλία και Εκπαίδευση.
Μη προσπαθώντας να αποδείξω πως είμαι παντογνώστης, μιας και η πολιτική σήμερα βρίθει από ήρωες που ξέρουν λεπτομέρειες για τα πάντα, έχουν απόψεις για τα πάντα και κρίνουν τους πάντες, θα ήθελα να επικεντρωθώ στον δικό μου τομέα, αυτόν της ναυτιλίας και του τουρισμού και να μείνω στην προοπτική ανάπτυξης των μαρίνων της περιοχής, του Αλίμου, του Φλοίσβου, του Καλαμακίου.
Μελετώντας, λοιπόν, τους οικονομικούς τομείς της Ευρώπης βλέπουμε πως ο τουρισμός είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα στην ευρωπαϊκή ένωση και κυριαρχείται από 3.4 εκατομμύρια μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Στην πραγματικότητα, μια Ελλάδα και πλέον, 9.7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, συνολικά το 5.2% του εργατικού δυναμικού της Ευρώπης, απασχολείται στον τουρισμό.
Η δε Ευρώπη, αποτελεί σήμερα τον Νο.1 τουριστικό προορισμό παγκοσμίως, με 431 εκατομμύρια διεθνείς αφίξεις ετησίως. Κοινωνικοοικονομικά, η σημασία του τουρισμού στην Ευρώπη ισούται με το 5% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βέβαια, είναι πρωταρχικής σημασίας ο τουρισμός να υπόκειται σε διαδικασίες σχεδιασμού που εξασφαλίζουν την ελάχιστη αρνητική επίδραση στο φυσικό οικοσύστημα και την τοπική οικονομία.
Στο τμήμα στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Γαλάζια Ανάπτυξη, ο παράκτιος και θαλάσσιος τουρισμός χαρακτηρίζονται ως τομείς με ιδιαίτερες προοπτικές και δυνατότητες για την προώθηση μιας έξυπνης βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς Ελλάδος.
Η Μεσόγειος είναι μια από τις δημοφιλέστερες περιοχές για παράκτιο και θαλάσσιο τουρισμό με εξαιρετικά φιλόξενο περιβάλλον για ανάπτυξη μαρίνων.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο που η Ελλάδα πρέπει να αντιληφθεί πως κατέχει γεωστρατηγικά προνομιούχο θέση στο πλαίσιο της Ευρώπης, ώστε να παίξει από την επόμενη κιόλας μέρα της μάχης των εκλογών, βασικό ρόλο στο στρατηγικό άξονα ανάπτυξης!
