Ένα φαινόμενο της οικονομικής κρίσης των ημερών μας, αποτελεί το εμπόριο χαλκού και scrap ( ή αλλιώς παλιοσίδερα). Σίγουρα θα έχετε δει κάποιους από τους χιλιάδες αλλοδαπούς ή Ρομά, οι οποίοι γυρίζουν όλη μέρα με καροτσάκια Σούπερ Μάρκετ και ψάχνουν οποιοδήποτε μεταλλικό αντικείμενο για να το πουλήσουν. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε, είναι το τεράστιο κύκλωμα εμπορίας μετάλλου που κρύβεται από πίσω, ξεκινάει από παράνομες μάντρες και καταλήγει στη βαριά βιομηχανία, αποφέροντας εκατομμύρια ευρώ.
Το φαινόμενο αυτό έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και στην Νέα Σμύρνη με δύο μορφές. Η πρώτη αφορά τους απλούς –ας το πούμε- ρακοσυλλέκτες, οι οποίοι συλλέγουν οποιοδήποτε μέταλλο για λίγα χρήματα, όπως στις φωτογραφίες. Η δεύτερη όμως αφορά οργανωμένες σπείρες, που δρουν τη νύχτα ξηλώνοντας χαλκό από δημόσιες εγκαταστάσεις. Μετασχηματιστές, καλώδια και καπάκια από κολώνες της ΔΕΗ, ενώ πρόσφατα ξήλωσαν όλες τις χάλκινες σωληνώσεις από τα air–condition στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Αρτάκης! Καθημερινές κλοπές που κοστίζουν εκατομμύρια στα ταμεία του Δήμου και του κράτους!
Διαβάστε μια Νεοσμυρνιώτικη εμπειρία, καθώς και τον κύκλο του scrap όπως περιγράφεται στο LIFO:
Περπατούσα στη Νέα Σμύρνη και σκεφτόμουν να πάρω σουβλάκι, τυρόπιτα ή να πάω στη μάνα μου που είχε φτιάξει φασολάκια, όταν είδα έναν τύπο που ήταν χωμένος μέχρι το λαιμό μέσα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Και ακριβώς δίπλα παρκαρισμένο ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ μισογεμάτο με τενεκεδάκια αναψυκτικών.
Tον ήξερα. Καμιά φορά καθαρίζει τα τζάμια των αυτοκινήτων σε μια κοντινή διασταύρωση και λέμε ένα «γεια». Ο Αχμέτ είναι από το Μπαγκλαντές, 22 χρόνων, κι έχει 3 χρόνια στην Ελλάδα. Τα δύο πρώτα δούλευε σε καρβουνάδικα στη Βάρη, απ’ όπου τον έδιωξαν, και έκτοτε τη μία καθαρίζει τζάμια και την άλλη μαζεύει παλιοσίδερα (αν και προτιμάει τα τζάμια γιατί «τα σκουπίδια βρομάνε»). Πού τα πας, Αχμέτ; «Πέτρου Ράλλη…» Βγαίνουν λεφτά; «Λίγα λεφτά, φίλε…» Δηλαδή; «10-15 ευρώ». Τη δουλειά που κάνει ο Αχμέτ υπολογίζεται ότι σήμερα στην Αθήνα την κάνουν περίπου 1.000 άνθρωποι. Από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, λίγοι γαλλόφωνοι Αφρικανοί και αρκετοί Ρομά, Έλληνες και κυρίως Αλβανοί. Έτσι, σώματα καλοριφέρ, ψυγεία, σομιέδες από πεταμένα στρώματα, οτιδήποτε είναι μεταλλικό, αλλά και χαρτί, φορτώνονται σε καροτσάκια και πωλούνται σε παράνομους χώρους, σε τιμές εξευτελιστικές σε σχέση με αυτές του νόμιμου εμπορίου.
ΤΑΚΗΣ ΣΚΡΙΒΑΝΟΣ
Ας δούμε τώρα με ένα απλό παράδειγμα τον περιβόητο κύκλο του scrap…
Βήμα πρώτο Το πλυντήριο του Κώστα χάλασε. Το πρωί θα το πετάξει στα σκουπίδια…
Βήμα δεύτερο …όπου θα το βρει ο Χαμπίζ από το Μπαγκλαντές και θα το μεταφέρει, εις βάρος του δήμου, που χάνει έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τα ανακυκλώσιμα υλικά των δημοτών του, σε κάποια παράνομη μάντρα στον Ελαιώνα, τον Ταύρο ή τον Ρέντη. Θα το πουλήσει έναντι 0,15-0,20 λεπτών το κιλό. Δεν θα πάρει απόδειξη γι’ αυτήν τη συναλλαγή.
Βήμα τρίτο Η μικρή μάντρα, δίχως τον απαραίτητο εξοπλισμό για τον διαχωρισμό των υλικών, θα αποθηκεύσει πρόχειρα τους τόνους σκουπιδιών, μολύνοντας το περιβάλλον με τοξικές ουσίες άκρως καρκινογόνες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Αργότερα θα μεταφέρει παράνομα το φορτίο σε έναν μεγαλύτερο μαντρά στην περιοχή του Ασπροπύργου, χωρίς να κοπούν ποτέ αποδείξεις και παραστατικά για τη νέα συναλλαγή.
Βήμα τέταρτο Ο μεγαλύτερος μαντράς θα πουλήσει τους τόνους ανακυκλώσιμων υλικών, που απέκτησε παράνομα, στη βαριά βιομηχανία, η οποία θα τους αγοράσει νόμιμα σε ιδιαίτερα προνομιακή τιμή. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι όσο scrap μπαίνει στο καζάνι της χαλυβουργίας, σχεδόν τόση καθαρή πρώτη ύλη παράγεται (η απώλεια είναι μηδαμινή, της τάξης του 5%), τα υπερκέρδη των βιομηχάνων είναι τεράστια σε συνάρτηση πάντα και με τις αυξήσεις των τιμών (τα δομικά υλικά είναι σήμερα 39% πιο ακριβά απ’ ό,τι το 2005).
Βήμα πέμπτο Η χαλυβουργία θα διανείμει την πρώτη ύλη στην υπόλοιπη βιομηχανία.
Βήμα έκτο Ο Κώστας θα αγοράσει το καινούργιο του πλυντήριο, το οποίο θα έχει πρώτα «ξεπλύνει» τόνους «μαύρου χρήματος». Καλώς ήρθατε στον κόσμο της ανακύκλωσης…
Η ΘΕΩΡΙΑ, ΚΑΛΗ Η ΠΡΑΞΗ?ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΟΑΛΛΟΣ ΤΟ ΜΑΖΕΨΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ , ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟ ΜΑΖΕΥΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΕΙ,ΑΡΑ?
Ολα καλά,αλλά στο βημα 2,γιατι ο δήμος χάνει λεφτα δεν το κατάλαβα??Ο Κώστας και μόνο χάνει..(αν υποθέσουμε οτι θά επαιρνε έστω κ 1 ευρώ στην περίπτωση που το πήγαινε ο ίδιος για ανακύκλωση)
Άρα πέιτε μου γιατι να κάνουμε ανακύκλωση με αυτόν τον τρόπο???Για να κερδίζουν οι μεγαλοεταιρίες επώφελούμενες την οικολογική συνείδηση του καθένα απο εμας που δεν έχει σκεφτεί ποτέ τα κολπάκια ετάιριων τύπου γενική ανακύκλωσεως α.ε. κτλ κτλ.Έχω συνεργαστει με μια απο αυτές και ξέρω πολύ καλά τι κάνουν και με ποιον τρόπο τα παίρνουν απο εκεί που δεν παει το μυαλό..Άλλωστε τυχαία δεν τους έχει ακουμπίσει η κρίση??Η μήπως όλοι μαζικά κανουμε ανακύκλωση στον μέγιστο βαθμό?Στην τελική γιατι να μην κερδίζει κάτι και αυτός που ανακυκλώνει?
Παραγειγμα…:
Ενα γυάλινο μπουκάλι θα … φώτιζε ένα δωμάτιο για 8 ώρες
Κατασκευάζεται από άμμο (που μας δίνει πυρίτιο), ανθρακικό νάτριο και ασβεστόλιθο. Τα τρία αυτά υλικά συγχωνεύονται σε υψηλές θερμοκρασίες – και γι’αυτό απαιτείται σημαντική ενέργεια. Υπολογίζεται ότι για την κατασκευή ενός μπουκαλιού καταναλώνεται ενέργεια ίση με αυτή που καίει ένας λαμπτήρας 100 W σε οκτώ ώρες. Γιατί να πετάμε στα σκουπίδια αυτόν τον πλούτο όταν η ανακύκλωση ενός γυάλινου μπουκαλιού μας δίνει το ίδιο προϊόν με 50% λιγότερη ενέργεια; Πόσο μάλλον, όταν υπολογίζεται ότι με την ανακύκλωση αποσοβούμε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ίσες με το ένα τρίτο του βάρους του μπουκαλιού.
Αν λοιπόν σκεφτούμε πως υπάρχουν μεσολαβητές εξοπλισμός πανακριβός κτλ κτλ,θα μπορούσαμε να πούμε πως με ένα τυχαίο νούμερο π.χ. 50-100 μπουκάλια που ανακυκλώναμε και καποιες σχετικές διαδικασίες-αιτήσεις-συμφωνιτικά κτλ θα επωφελούμασταν 100w ανα 8 ώρες.Όμως αντι για αυτό έχουμε αυξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ ασχετα με το αν εμείς ανακυκλώνουμε ή όχι…
Οπότε ίσως να πρέπει να αναθεωρήσουμε τις πράξεις μας και τις αντιλήψεις μας…