ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΞΙΑ»
Του Κρικρή Γιώργου,
Δημοτικού σύμβουλου Νέας Σμύρνης
Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Αθηνών
Αποτελεί κοινό τόπο των πολιτευόμενων η αναφορά στην σπατάλη πόρων ως αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας. Οι αναφορές αυτές εξαντλούνται στην παράθεση αριθμητικών στοιχείων, τα οποία δημιουργούν δικαιολογημένη αγανάκτηση και θλίψη. Αλλά το πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Και η παραφροσύνη έγκειται στο ότι κανείς δεν ασχολείται με την πλέον σημαντική εκδοχή της σπατάλης πόρων, αυτή της κατασπατάλησης του ανθρώπινου δυναμικού, του κρισιμότερου παράγοντα για την ανακατασκευή του παραγωγικού μοντέλου της Ελλάδας.
Στην Ελλάδα έχει εσκεμμένα παραμεληθεί ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός. Όταν, όμως, επιβάλλεται η ανακατασκευή του παραγωγικού μοντέλου, το εγχείρημα χρειάζεται να θεμελιωθεί στον επαγγελματικό προσανατολισμό, το βασικότερο εργαλείο πολιτικής παρέμβασης στην αγορά εργασίας. Όλα αυτά αν όντως επιθυμούμε ανακατασκευή και όχι, κατά το κοινώς λεγόμενον, ανασυγκρότηση. Η ανασυγκρότηση αναφέρεται στο συμμάζεμα της υπάρχουσας κατάστασης. Κανείς δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι αυτό χρειάζεται η χώρα μας, ότι κάτι τέτοιο αποτελεί ελπιδοφόρα επιλογή.
Στο ελληνικό, δημόσιο, εκπαιδευτικό σύστημα, η Πολιτεία δαπανά ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, κατά κεφαλή, ώστε ένας νέος να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να προσφέρει ανταποδοτικά μέσω της εργασίας του. Συγκεκριμένα, το ετήσιο κόστος ανά φοιτητήστο Μετσόβιο Πολυτεχνείο ανέρχεται στο ποσό των 11.813 ευρώ. Παρόμοιο είναι το κόστος των φοιτητών ιατρικής. Στο ποσό αυτό, πολλαπλασιαζόμενο με τα έτη φοίτησης, πρέπει να προστεθεί και το κόστος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όταν ο νέος αποφοιτά, επειδή δεν μπορεί να βρει δουλειά ή επειδή οι συνθήκες εργασίες επιδεινώνονται, καταφεύγει στο εξωτερικό. Έτσι, χώρες που δεν ξόδεψαν μια δεκάρα για την κατάρτισή του, επωφελούνται από την εργασία του, ώστε να μεγαλουργούν. Και η χρεωκοπημένη Ελλάδα συνεχίζει μακάρια να παράγει ανθρώπους που αξιοποιούν άλλες χώρες. Όλα αυτά επειδή δεν υφίσταται οργανωμένος σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός. Σύστημα, δηλαδή, που θα αναγνωρίζει τα ταλέντα του καθενός, που θα προσανατολίζει το νέο σε σπουδές αιχμής και ουσίας, που θα ενισχύει την παραγωγικότητα της χώρας, που θα οργανώνει τη μεταλυκειακή εκπαίδευση και θα αυξομειώνει τους εισακτέους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανάλογα με την πραγματικότητα και τον κεντρικό σχεδιασμό. Η οικονομία κλίμακας και η ανακατασκευή της χώρας δεν θα προέλθουν από τη μεγάλη πολιτική, αλλά από τις φρέσκες ιδέες.
