Το ότι είμαι Πανιώνιος το κληρονόμησα μαζί με το λακκάκι στο πιγούνι και ένα σωρό άλλα από τον ίδιο άνθρωπο. Από νωρίς κατάλαβα ότι η ομάδα μου –για την οποία έτρωγα καζούρα από τους συμμαθητές μου, η οποία αδικούνταν σταθερά από τη διαιτησία, έφτανε μονίμως στην πηγή και δεν έπινε νερό κ.λπ.– ήταν σαν μια χρόνια διαταραχή που οδηγεί σε υπερέκκριση πικρίας, και ότι το καλύτερο που είχα να κάνω είναι να αποδεχθώ ότι θα με ακολουθεί για πάντα.
Δεν με παρεξηγώ που όταν φέτος ξεκίνησε με φόρα το πρωτάθλημα, κράτησα μικρό καλάθι. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ξεκινούσαμε με νίκες για να καταλήξουμε μακριά από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, κομπάρσοι στο ποδοσφαιρικό σίριαλ που παίζεται σε λούπα χρόνια τώρα. Το ακλόνητο, καφενειακό, επιχείρημά μου ήταν ότι μια ομάδα δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει όταν αναγκάζεται να πουλάει τα ταλέντα που βγάζει για οικονομικούς λόγους, ότι η αδικία είναι δομικό στοιχείο του ελληνικού πρωταθλήματος, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ και ούτω καθεξής (το σύνθημα «κάθε σέξι νέος είναι Πανιώνιος και ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος» δεν είχε βγει τυχαία προφανώς).
Σήμερα δεν ξέρω αν πανηγυρίζω περισσότερο για την προχθεσινή νίκη μας επί του ΠΑΟΚ που επισφράγισε τη θέση στην πεντάδα και δίνει ελπίδες για έξοδο στην Ευρώπη, ή για την ήττα που γνώρισε η παραπάνω μεμψίμοιρη νοοτροπία. Την ώρα που όλοι στοιχημάτιζαν ότι ο Πανιώνιος ήταν φαβορί για υποβιβασμό λόγω κυρίως των αβάσταχτων χρεών του από τα χρόνια κακοδιαχείρισης, διοίκηση και προπονητής έκαναν αθόρυβα την υπέρβαση. Πήραν τις αδυναμίες και τις μετέτρεψαν σε ατού. Ακριβώς λόγω των περιορισμών στις μεταγραφές, δημιούργησαν μια ομάδα πολύ νέων παικτών, στη συντριπτική πλειονότητά τους Ελλήνων, από την περιφέρεια και τα φυτώρια, με όρεξη για μπάλα και διακρίσεις. Πήραν σαν δεδομένο ότι δεν μπορούν να κρατήσουν όλους τους παίκτες, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα υπογραφής μεγάλων συμβολαίων, και φρόντισαν τουλάχιστον να πωλούν ακριβά τα «ονόματα» ώστε με τα χρήματα αυτά να μειώνουν το χρέος. Το «νοικοκύρεμα» στα οικονομικά που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια δίνει σήμερα πια πολλές ελπίδες για την περιβόητη αδειοδότηση που θα επιτρέψει τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. (Ηδη στην πλατεία κυκλοφορεί ξανά μετά τα τέλη του ’70 το «Ελλάς-Ευρώπη-Πανιώνιος».) Αλλά και αυτό να μη συμβεί, όλοι μιλούν για το καλό κλίμα που επικρατεί στον Πανιώνιο το τελευταίο διάστημα, από τα γραφεία μέχρι τα αποδυτήρια, που δίνει η μοναδική αίσθηση της συμμετοχής σε κάτι συλλογικό και με όραμα. Είναι πολύ ανακουφιστική η επιβεβαίωση ότι κανενός η πορεία δεν είναι προδιαγεγραμμένη, ότι η ύπαρξη σχεδίου είναι το πρώτο βήμα απέναντι στο οποιοδήποτε αδιέξοδο. Κάποιοι, υπερβάλλοντας, κάνουν ήδη συσχετισμούς με την προσπάθεια εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση. Οτι την Κυριακή το γιορτάσαμε στο Επιτόκιο πάντως ήταν εντελώς τυχαίο.
Πηγή:http://www.kathimerini.gr/855604/opinion/epikairothta/politikh/to-mikro-8ayma-toy-paniwnioy
