Ημέρες γιορτινές και το ορθότερο όλων θα ήταν να μην ασχοληθώ διόλου με τα πολιτικά τεκταινόμενα, γιατί θα φανώ πικρόχολους (για κάποιους) και το μόνο που θα καταφέρω είναι χαλάσω την ζαχαρένια μου. Αλλά πραγματικά δεν μπορώ να κρατηθώ με την ακατάσχετη μπουρδολογία αναφορικά με τις ελιές, βελανιδιές, τους 58 και τους 1013.
Όντας άνθρωπος εκτός κομματικού σωλήνα, μη φορώντας ιδεολογικές διόπτρες θεωρώ ότι βλέπω τα πράγματα λίγο πιο σφαιρικά. Στις 10 Δεκεμβρίου 2013, 58 “διανοούμενοι” συγκεντρώθηκαν σε ένα ιστορικό θέατρο, το Ακροπόλ, προκειμένου να συζητήσουν για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς. Παρόντες οι κ.κ. Βενιζέλος και Σημίτης.
Μπορεί λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος πως 2 άνθρωποι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την κεντροδεξιά θα αναδιοργανώσουν την κέντρο αριστερά; Φυσικά η εκτίμηση μου στο πρόσωπο του πρώην Πρωθυπουργού είναι απεριόριστη, αλλά όχι και για τον εγωπαθέστατο Βενιζέλο. Επιπλέον για ποια ανασύσταση ομιλούμε όταν τα υλικά τα πρωτογενή που χρησιμοποιούνται είναι δευτέρας διαλογής και πολυχρησιμοποιημένα;
Το να προσπαθείς να διατηρήσεις την όποια πολιτική σου αξιοπρέπεια και μέλλον μέσα από τακτικισμούς και τερτίπια είναι γελοίο. Εάν όντος θέλουν μια “Ελια” τύπου Ιταλίας, ας κάνουν πέρα οι “ημέτεροι” και ας αναλάβουν άνθρωποι άφθαρτοι και μη σχετιζόμενοι με κόμματα και παρατάξεις.
Εάν δεν ισχύει αυτό τότε μιλούμε για προσωπική ματαιοδοξία και το έργο είναι θνησιγενές. Η χώρα δεν έχει ανάγκη ούτε από άλλα αριστερά κόμματα πόσο δε μάλλον από δεξιά. Χρειάζεται την δημιουργία του μεταρρυθμιστικού κέντρου, απαγκιστρωμένο από πρόσωπα και με μόνο πρόταγμα την μεταρρύθμιση της χώρας και της οικονομίας στο σύνολο τους. Ένα κέντρο μεταρρυθμιστικό παρόμοιο με εκείνο των Δημοκρατικών των ΗΠΑ ή των Εργατικών της Αγγλία.
Φτάνει με τον δήθεν σοσιαλισμό και δήθεν φιλελευθερισμό κάποιων. Μάτια έχουμε, αυτιά έχουμε. Ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε ο συντηρητισμός είναι η απάντηση στα προβλήματα είτε τα ευρωπαϊκά είτε τα εγχώρια. Αλλά η μεταρρύθμιση με κέντρο τον πολίτη και την κοινωνία. Ένας πολιτικός μηχανισμός του κέντρου, ο οποίος θα έχει ως πρόγραμμα την πραγματική μεταρρύθμιση και την στροφή της οικονομίας σε ένα πιο παραγωγικό μοντέλο, αλλά με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ως εκ τούτου για εμένα η Βελανιδιά του Βενιζέλου δεν αποτελεί κάτι καινούργιο, αλλά την τελευταία πράξη μιας επιθεώρησης με το όνομα: ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου.
Ελπίζω και εύχομαι πολιτικοί όπως ο κ. Κουβέλης και κ. Λοβέρδος να μην αυτο-εγκλωβιστούν σε μια θεατρική παράσταση άνευ προηγουμένου.
Πηγή:allwrite.gr
