Μπορεί η επικεφαλίδα να φαντάζει τίτλος χολιγουντιανής ταινίας, αλλά το πρώτο μουσείο της πόλης είναι γεγονός. Εχθές, 18 Απριλίου, παγκόσμια ημέρα πολιτιστικής κληρονομιάς την ώρα που όλα τα μουσεία και μνημεία της Ελλάδος γιόρταζαν ανοίγοντας τις πύλες τους δωρεάν για το κοινό, ένα άλλο μουσείο μόλις έβγαινε από τη μήτρα της ιστορίας.
Το όνομα αυτού «Ψηφιακό Μουσείο Σμύρνης & Νέας Σμύρνης» που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα φάρο διαδραστικού βιώματος του πολιτισμού μας. Αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς στην είσοδο του μουσείου για να παρακολουθήσει τη τελετή των εγκαινίων παρουσία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Αναπολούσαν και αφηγούνταν ο ένας στον άλλον ιστορίες που τους είχαν μεταφέρει οι Σμυρνιοί παππούδες τους. Όλοι καλοντυμένοι σαν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Μόνο που αυτή τη φορά είχαν έρθει να μεταλάβουν λίγες σταγόνες ιστορίας και περηφάνιας για το ήθος που επέδειξαν οι Έλληνες στις ακτές της Μικράς Ασίας, που όπως τόνισε στο λόγο του ο κύριος Παυλόπουλος “συντελούνταν μια αληθινή γενοκτονία”.
Το μουσείο στηρίζεται στη ψηφιακή σύγχρονη τεχνολογία. Αυτό το μετατρέπει αυτόματα σε ένα σύγχρονο διαδραστικό τοπίο, όπου ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να έρχεται σε επαφή με οπτικοακουστικό υλικό μεταφέροντάς τον στη πολιτιστική και κοινωνική δομή της «παλιάς» πατρίδας, αλλά και με σπάνια εκθέματα που έχουν παραχωρήσει απλοί πολίτες της πόλης. Έτσι το μουσείο δεν είναι ένας στατικός χώρος αποστειρωμένης έκθεσης αντικειμένων αλλά συνεχώς κινείται σε μία ιστορική ροή.
Ξέρετε, ίσως ο τρόπος για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το σκόπελο της ιστορικής μας παρακμής ως χώρα είναι να στραφούμε ολοταχώς στη παιδεία, το πολιτισμό και τις αξίες που έθρεψαν γενιές ελλήνων μέσα από κακουχίες. “Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη”, “Ο πολιτισμός δεν είναι θνητός” αυτές οι δύο φράσεις ανήκουν στην ομιλία του δημάρχου κύριου Τζουλάκη κατά τη διάρκεια των εγκαινίων και περιγράφουν ακριβώς αυτό το απόσταγμα και την ουσία του τρόπου ώστε να μπορέσουμε οι Έλληνες να αντικρίσουμε πάλι το μέλλον. Είναι ελπιδοφόρο ότι πολλοί δήμοι ως οι κρατικές δομές που είναι πιο κοντά στη καθημερινότητα του πολίτη αρχίζουν να το αναγνωρίζουν αυτό και προσπαθούν με το όποιο οικονομικό υστέρημα τους να δίνουν όλο και παραπάνω έμφαση στον πολιτισμό. Θα μου πείτε βέβαια ο πολιτισμός δεν “τρώγεται”, αλλά τουλάχιστον είναι η αρχή να δούμε τη νοοτροπία που μας έφερε ως εδώ και να αναζητήσουμε ένα πραγματικά βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο για τη χώρα.
Κλείνοντας, εύχομαι και ελπίζω τέτοιες κοιτίδες πολιτιστικής αναγέννησης σαν τη δική μας να αυξάνονται σε όλη την Ελλάδα. Αυτό πράγματι θα ήταν μια επανάσταση. Μια επανάσταση όχι σε νούμερα, όχι σε πολιτικές ιδεολογίες αλλά σε όρους υπαρξιακούς με μόνο στόχο να αλλάξει τον άνθρωπο, τον πολίτη, τον δημότη.
του Χρήστου Κουφουδάκη
