Κρυμμένο, σχεδόν χαντακωμένο, σε ένα στενό δρομάκι, την οδό Τροίας, που είναι κάθετη στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, δεν πρόκειται να το πάρει το μάτι σου, αν δεν σε οδηγήσει κάποιος μέχρι εκεί. Το βιβλιοπωλείο «Κουκίδα» είναι όντως μια κουκκίδα στον χάρτη της Αθήνας και της αγοράς του βιβλίου. Η βιτρίνα της θυμίζει παλιότερα βιβλιοπωλεία –τα τελευταία τα συναντάς κυρίως στην περιοχή Εξαρχείων–, με τα βιβλία κρεμασμένα με σπάγκο από πάνω μέχρι κάτω. Όλα επιλογές της κρίσης και του γούστου των ιδιοκτητών, της Στέλλας Γερομήτσου και του Γιάννη Τζάνου, οι οποίοι είναι οι τέταρτοι στη σειρά. Δύο άνθρωποι που ξεκίνησαν από το θέατρο, αλλά για χρόνια βιοπορίστηκαν ως εργαζόμενοι στις εκδόσεις του κέντρου.
Η Στέλλα μου λέει: «Ήμασταν αναγνώστες κι εργαζόμασταν ως βιβλιοϋπάλληλοι, εγώ στο Παρά Πέντε και ο Γιάννης στον Οδυσσέα αρχικά και στον Δίαυλο αργότερα. Ήμασταν σε μια μεταβατική περίοδο και θέλαμε να φύγουμε από το κέντρο. Εδώ ήρθαμε μετά από πρόταση μιας φίλης. Η Νέα Σμύρνη είναι πάρα πολύ ωραία περιοχή και οι άνθρωποι έχουν πολύ καλό επίπεδο. Η Κουκίδα άνοιξε πριν από 30 χρόνια και όλοι οι βιβλιόφιλοι της περιοχής είπαν “επιτέλους, δεν θα χρειάζεται να κατεβαίνουμε στο κέντρο”. Το άνοιξε μια κυρία η οποία γράφει και βιβλία, αλλά έφυγε να ζήσει στο Λονδίνο. Είναι ένα μικρό μαγαζί με μεγάλη ιστορία, σημείο αναφοράς για τη Νέα Σμύρνη! Όταν ήρθαμε εδώ, πριν από 2,5 περίπου χρόνια, ήταν να μας επισκεφτεί ένας φίλος και του είπαμε να φτάσει στην πλατεία και να ρωτήσει για την οδό Τροίας. Ήρθε σκασμένος γιατί είχε ρωτήσει δέκα ανθρώπους και κανείς δεν την ήξερε, μέχρι που είπε σε κάποιον ότι έψαχνε την Κουκίδα. Τότε του είπε εκείνος “ε, πες το, εκεί είναι”. Έρχονται άνθρωποι με τα παιδιά τους που ερχόντουσαν κι εκείνοι με τους γονείς τους, ενώ πολλές γιαγιάδες αγοράζουν από εδώ δώρα για τα εγγόνια τους. Είναι πολύ συγκινητικό και μέχρι το 2010, που άρχισε η κρίση, αλλά και μέχρι που άνοιξαν κάποια μεγάλα βιβλιοπωλεία, τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά».
Το πιο συγκινητικό είναι ότι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την Κουκίδα το κάνουν φανατικά και αυτό μας δημιουργεί την υποχρέωση, αν δεν έχουμε κάποιο βιβλίο, να τους το φέρουμε όσο γρηγορότερα γίνεται, και μάλιστα να τους το πάμε και στο σπίτι. Και πώς επιβιώνει ένα τόσο μικρό μαγαζί όταν έχει δίπλα του βιβλιοπωλεία-αλυσίδες; Η Στέλλα εξηγεί: «Κοίταξε, πολλοί έρχονται γιατί δεν βρίσκουν σε αυτά τα μαγαζιά τα βιβλία που θέλουν. Τα πράγματα είναι όντως πάρα πολύ δύσκολα, αλλά έχουμε ένα πάρα πολύ πιστό κοινό. Αυτό το συντηρούσε αποκλειστικά μέχρι πριν από 4-5 χρόνια, αλλά τώρα έχει χάσει την αγοραστική του δύναμη και πρέπει να ανοιχτούμε λίγο παρά πέρα».
Το βιβλιοπωλείο «Κουκίδα» είναι όντως μια κουκκίδα στον χάρτη της Αθήνας και της αγοράς του βιβλίου. Η βιτρίνα της θυμίζει παλιότερα βιβλιοπωλεία –τα τελευταία τα συναντάς κυρίως στην περιοχή Εξαρχείων–, με τα βιβλία κρεμασμένα με σπάγκο από πάνω μέχρι κάτω. Το βιβλιοπωλείο «Κουκίδα» είναι όντως μια κουκκίδα στον χάρτη της Αθήνας και της αγοράς του βιβλίου. Η βιτρίνα της θυμίζει παλιότερα βιβλιοπωλεία –τα τελευταία τα συναντάς κυρίως στην περιοχή Εξαρχείων–, με τα βιβλία κρεμασμένα με σπάγκο από πάνω μέχρι κάτω.
Ο χώρος δεν είναι απαραίτητα μικρός, ενώ υπάρχει κι ένα πατάρι όπου γίνονται εργαστήρια ζωγραφικής. Στο ταμείο πωλούνται και χειροποίητες κάρτες με πορτρέτα διάσημων συγγραφέων. Η Στέλλα συνεχίζει: «Έχουμε κάποιες ιδέες και σιγά-σιγά θα τις υλοποιήσουμε». Επάνω στα ράφια αναγνωρίζω τις σημαντικότερες πρόσφατες εκδόσεις. Συμπληρώνει: «Επειδή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, προσπαθούμε να κάνουμε επιλογή που να καλύπτει όλα τα είδη, πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, πολιτικό βιβλίο, ιστορία, παιδικά, κόμικς, όσο περισσότερα μπορούμε. Ψάχνουμε ιδιαίτερες εκδόσεις που δεν βρίσκει κανείς στα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Το πιο συγκινητικό είναι ότι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την Κουκίδα το κάνουν φανατικά και αυτό μας δημιουργεί την υποχρέωση, αν δεν έχουμε κάποιο βιβλίο, να τους το φέρουμε όσο γρηγορότερα γίνεται, και μάλιστα να τους το πάμε και στο σπίτι. Μας ζητάνε πολλά βιβλία που έχουν εξαντληθεί. Τα ψάχνουμε, ασχολούμαστε πάρα πολλές ώρες την ημέρα, επικοινωνούμε με βιβλιοπώλες στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη κι εν τέλει τα βρίσκουμε. Είναι χρονοβόρο, αλλά το κάνουμε. Έχω, όμως, ένα παράπονο. Κάποιοι αγοράζουν τα εύκολα από αλλού και για τα δύσκολα έρχονται εδώ. Και εννοείται ότι όποια έκπτωση κάνουμε γίνεται εις βάρος του κέρδους μας. Αλλά είναι ηθική η ικανοποίηση».
Πηγή: www.lifo.gr-Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
