Ακόμη και αν δεν μας υποχρεώσουν να ζητήσουμε την έξοδό μας από το ευρώ (γιατί αν γίνει έτσι θα γίνει) ούτε το 2035 θα είμαστε σε θέση να ζήσουμε στην Ελλάδα όσα θα βλέπουμε να συμβαίνουν στις (εντός του ευρώ) οικονομίες της Ιρλανδίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας με τις οποίες συμπορευτήκαμε στα μνημόνια. Η Ελλάδα θα σβήσει σύντομα από τους χάρτες της ευρωπαϊκής δευτερογενούς παραγωγής και των ανταγωνιστικών εξαγωγών.
Γιατί οι χώρες (όπως οι παραπάνω) που ήδη μοιράζονται μεγάλα κομμάτια της πίτας των επενδύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο βαδίζουν στους δρόμους της ήδη σχεδιασμένης ευρωπαϊκής επιθετικής οικονομικής πολιτικής που (όπως έχει επισημάνει και η στήλη) σχηματοποιείται και θα χρηματοδοτηθεί από την Ε.Ε. με λεφτά του Ντράγκι του Γιούνκερ και των Γερμανών.
Οι επενδύσεις και οι επενδυτές που παρακάμπτουν και θα παρακάμπτουν την Ελλάδα δεν τους θα τους ενοχλήσει μια πιθανή αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Τσίπρα ή ακόμη και με τον κ. Λαφαζάνη και τις πλατφόρμες του,
Ούτε αν η κυβέρνηση δηλώνει κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά με σήματα της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ και με τις όποιες συμμαχίες.
Οι επενδυτές παρακάμπτουν την Ελλάδα ως απαράδεκτη χώρα που εδώ και δεκαετίες και με το ένα πόδι στην πτώχευση μάχεται οποιονδήποτε έρχεται να συνεργαστεί μαζί της επειδή τον θεωρεί ή ύποπτο δάκτυλο, ή εκπρόσωπο ύποπτων συμφερόντων ή κατακτητή ή δουλέμπορο καπιταλιστή.
Δεν διώχνει τους επενδυτές η «ταμπέλα» της όποια κυβερνήσεως ανεβαίνει στην εξουσία. Και σε τελευταία ανάλυση ούτε οι καθοδηγούμενοι κομματικοί εργατοπατέρες αν η κοινωνία δεν ήταν εχθρική σε μια ανοικτή και πραγματικά φιλελεύθερη οικονομία.
Το αρνητικό πολιτικό αλλά και κοινωνικό κλίμα για επενδύσεις, επιχειρηματίες και ελεύθερο ανταγωνισμό είναι που διώχνει τις επενδύσεις στον τόπο.
Ας μην ξεχνάμε ότι και κρατικοδίαιτοι επενδυτές που λάδωσαν και χρηματοδότησαν κόμματα, υπουργούς και την διοικητική μηχανή της Ελλάδας για χρόνια και χρόνια προσκλήθηκαν, παρακλήθηκαν και προκλήθηκαν από την οικονομία και του πολιτικούς παράγοντες που την ελέγχουν.
Ότι η φοροδιαφυγή, η συναλλαγή πολιτικής, πολιτικών και κράτους με τους διαπλεκόμενους δεν ήταν ούτε από αμέλεια ούτε από αδυναμία λειτουργίας των μηχανισμών. Ήταν σκόπιμη και προσέφερε την εγγύηση ότι η διαπλοκή ελέγχεται πλήρως από την πολιτική και άρα η οικονομία λειτουργεί μόνο με πολιτικούς κανόνες.
Αυτό το πολυετές μόρφωμα της οικονομίας δεν αφανίζεται ούτε με υποσχέσεις, ούτε με ευχές, ούτε με ευλογίες ούτε με μαγικά και ξόρκια .
Είτε στηρίζονται σε καπιταλιστικές συνταγές είτε πρόκειται για μαρξιστικούς κανόνες λύσης των προβλημάτων από το κεφάλαιο.
Κοντά σ αυτά ας προσθέσουμε και ότι το 2014 μας άφησε με δεδομένο πλέον ότι η ελληνική επιχειρηματική κοινότητα είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα χωρίς ανταγωνιστικές πλάτες εντός και εκτός της Ε.Ε. ώστε να πάρει θέση και στις αγορές που αντικαθιστούν το μέχρι σήμερα κατεστημένο στην Ευρώπη.
Η διασύνδεση της ελληνική ιδιωτικής οικονομίας με δυναμικά σχήματα που θα αντέχουν στην επιθετική οικονομική και ιδίως βιομηχανική ευρωπαϊκή εξωστρέφεια είναι μονόδρομος αφού η εσωτερική αγορά αδυνατεί να στηρίξει την δευτερογενή αλλά και την πρωτογενή παραγωγή σε όλο το δυναμικό της.
Ο μονόδρομος όμως είναι κλειστός τόσο από τα «φράγματα» της αντιαναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής όσο και από το δύσβατο οδόστρωμά του λόγω του αρνητισμού στο άνοιγμα της οικονομίας.
Η εγχώρια ιδιωτική οικονομία δεν πρόκειται βεβαίως να αρνηθεί συνεργασία με την επόμενη κυβέρνηση αν είναι αριστερή ή κεντροαεριστερή ή κεντροδεξιά ή ότι και αν είναι αν ξεπερασθούν οι πραγματικές αιτίες που προκαλούν τις επιφυλάξεις της.
Το οποιοδήποτε πιθανό θετικό επενδυτικό περιβάλλον στον τόπο σκοντάφτει βασικά στην αδυναμία να περάσει η πολιτική βούληση (της οποιαδήποτε κυβέρνησης) προς τα κάτω.
Στα λεγόμενα, πρώτα στρώματα της διοικητικής μηχανής. Και από εκεί στα μεσαία επίπεδα ώστε να γίνει γνωστή στα κάτω στρώματα που είναι και τα εκτελεστικά.
Οι παρεμβάσεις τους κράτους στην οικονομία ακόμη και για την προστασία των φορολογουμένων και των συναλλασσομένων με το κράτος φιλτράρονται από σκοπιμότητες, συναλλαγές, διαφθορά και αυθαίρετες κομματικές ερμηνείες και αχρηστεύονται.
Γνωστό σε όλους το παράδειγμα με τις ανατροπές μέχρι και πλέγματος νομοθεσίας από ερμηνείες υπηρεσιών και εγκυκλίων.
Τον αρνητισμό αυτόν της οικονομικής ζωής του τόπου βλέπουν τώρα οι ντόπιοι επιχειρηματίες που επιλέγουν και στο 2015 τον δρόμο του λουκέτου και όχι της αντιπαράθεσης με την πολιτεία.
Τον ίδιο δρόμο διακρίνουν και οι ξένοι επενδυτές κατευθυνόμενοι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ξεπέρασαν την κρίση χωρίς να κρύβουν την πεποίθησή τους ότι η μόνιμη πολεμική προς την ελεύθερη οικονομία έχει απαξιώσει, σε μεγάλο βαθμό και την γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου αλλά και της Ανατολικής Ευρώπης.
Του Γιώργου Κράλογλου
Πηγή: http://www.capital.gr/jArticles.asp?jid=14
