Μοιάζει με κακόγουστη φάρσα αλλά δυστυχώς είναι κάτι πολύ χειρότερο. Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές αποφασίστηκε δήθεν για να προσφέρει στους καταναλωτές την ευκαιρία να κάνουν τα ψώνια τους πιο πολλές μέρες.
Θεωρείται βέβαιο ότι και αυτή την Κυριακή 19/01 από τα χαράματα χιλιάδες άνθρωποι θα τρέξουν να ξοδέψουν τα χρήματα τους. Πρώτοι και καλύτεροι θα είναι το 1.500.000 των ανέργων που θα βρούνε επιτέλους λίγο χρόνο για να βγούνε στην αγορά, καθώς τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδος έχουν πολλές δουλειές. Δίπλα τους θα βρίσκονται το1.000.000 εργάτες του ιδιωτικού τομέα που παραμένουν απλήρωτοι από τρεις έως δώδεκα μήνες. Από κοντά και οιΔημόσιοι υπάλληλοι με τους κουτσουρεμένους μισθούς αλλά και οι συνταξιούχοι που μέχρι τώρα κάνουν «μασούρια» τις μεγάλες συντάξεις τους. Πιο ευτυχισμένοι όμως θα είναι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο που επιτέλους θα τελειώνουν με το καθισιό της Κυριακής.
Οι μόνοι δυστυχισμένοι είναι οι μεγαλέμποροι, οι ιδιοκτήτες mall και πολυκαταστημάτων και οι πολυεθνικές. Από την μια είναι αναγκασμένοι να τσακίσουν τους «μικρούς» για να μαζέψουν μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου στα χέρια τους και από την άλλη για να καταφέρουν να νικήσουν σε αυτό τον ανταγωνισμό πρέπει να ξεθεμελιώσουν κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος και να ξεζουμίσουν τους υπαλλήλους τους. Και σαν ευαίσθητοι άνθρωποι που είναι νιώθουν κάποιες ενοχές.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Με το ένα τρίτο του πληθυσμού σε κατάσταση φτώχειας ή σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών, σε μια κοινωνία που βυθίζεται στην εξαθλίωση είναι τουλάχιστον ειρωνικό να μιλάμε για «καταναλωτές».
Το χειρότερο είναι ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (σήμερα για τα εμπορικά καταστήματα κι αύριο ίσως για όλους μας) παρουσιάζεται από την κυβέρνηση Σαμαρά και από τους πρόθυμους προπαγανδιστές των ΜΜΕ ως ευκαιρία για την τόνωση της απασχόλησης. Η εξαπάτηση είναι τόσο χοντροκομμένη που κανείς δεν μπορεί να την πάρει στα σοβαρά καθώς η ίδια κυβέρνηση περνά την ίδια περίοδο νόμους που «απελευθερώνουν» τις μαζικές απολύσεις.
Ας πάψουμε όμως κι εμείς να σκεφτόμαστε σαν καταναλωτές κι ας σκεφτούμε ως εργαζόμενοι, ως απολυμένοι, ως άνεργοι. Καμιά ανάπτυξη δεν μας περιμένει όσο δεχόμαστε να δουλεύουμε περισσότερες ώρες για λιγότερα λεφτά. Κανένα όφελος δεν έχουμε από την επέκταση του εργάσιμου χρόνου που αυξάνει την εκμετάλλευση της απλήρωτης εργασίας και μας αφαιρεί δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Ας μη ψωνίσουμε τίποτα ούτε αυτή ούτε καμία Κυριακή, ας μη γίνουμε συνένοχοι στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Αυτό που μας λείπει δεν είναι τα ψώνια τις Κυριακές, τα ρούχα, τα παπούτσια και τα κινητά. Μας λείπουν λεφτά για να μπορούμε να αγοράζουμε τα στοιχειώδη. Μας λείπουν οι δουλειές με συλλογικές συμβάσεις, ασφάλιση, ωράριο και μισθό αντί για επιδοτούμενα προγράμματα απλήρωτης, εθελοντικής, μαύρης εργασίας. Μας χρειάζονται σωματεία που θα αντιστέκονται στον εργασιακό μεσαίωνα της ελαστικής απασχόλησης και δεν θα σκύβουν μπροστά στις απαιτήσεις κυβερνήσεων, τρόικας και εργοδοτών.
Μας λείπει η αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα
κι όχι η κατανάλωση στις αργίες
Ποτέ δουλειά την Κυριακή!
