Σε κάθε νόμισμα υπάρχουν δυο πλευρές. Η μία είναι η ρεαλιστική. Μείωση μισθών και απολύσεις, αυξήσεις σε τιμές προϊόντων. Φόβος, θυμός και ανασφάλεια, εξαπλώνονται στον ελληνικό πληθυσμό.
Συναισθήματα παραίτησης και μειονεξίας ριζώνουν στα εγκεφαλικά κύτταρα χιλιάδων ανθρώπων. Η εργασία άλλωστε εκτός από την ζωτική της σημασία, συνδέεται και με το κύρος. Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, εμφανίζονται ως ψυχικές διαταραχές σε πολλές περιπτώσεις. Ακολουθεί η κατανάλωση αλκοόλ και ο κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Η καραμέλα της κρίσης. Πως τα βλέπεις τα πράγματα; ρωτάει ο κύριος στο ταξί .Η Μ. Βαμβουνάκη λέει σε μια συνέντευξη της, ότι η κρίση κρύβει μέσα της την λέξη διάκριση. Πολύ αισιόδοξο μου ακούγεται αυτό. Και αν όντως ισχύει, γιατί η έξαρση της κρίσης έχει χρωματιστεί αρνητικά;
Η καταναλωτική κοινωνία <ψωνίζω άρα υπάρχω>, δεν χωράει εκπτώσεις. Έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας. Τόσο που δεν επιδέχεται αλλαγές. Όταν ο κόσμος του φαίνεσθαι δεν εκδηλώνεται και τα φινετσάτα ρούχα δεν στολίζουν το κενό, το μένος μετατοπίζεται στην λέξη κρίση.
Ποια κρίση όμως; Αυτή που εγωιστικά προσπερνάμε όταν οι άποροι ή η γυναίκα που ουρλιάζει δυο ορόφους πάνω, μας φαίνονται διάφανοι. Ο καθένας έχει επιλέξει τον μικρόκοσμο του. Αγοράζει και υλικά αγαθά για να μπαλώνει τις πληγές του και όλα καλά. Και ξαφνικά μιλάει για κρίση. Ποια όμως;
Μήπως η κρίση κρύβεται στο παιδιά που βουτούν στα σκουπίδια για να τραφούν ; Μήπως στον πάτερα που κλαίει βουβά το βράδυ για να μην τον ακούσει η οικογένεια του, ή στην μάνα που δεν μπορεί να πληρώσει τα φάρμακα του παιδιού της;
Όλοι έχουν παράπονα. Συμβιβασμένοι σε ένα ξεφτισμένο lifestyle. Η κρίση όμως είναι δημιουργία, αφύπνιση και διάκριση. Σημαίνει προχωράω. Η πίστη άλλωστε η φιλιά και ο έρωτας είναι δωρεάν. Σημαίνει βγαίνω από τα σύνορα του φαίνεσθαι και βρίσκω τον εαυτό μου, την αλήθεια μου.
Μάθαμε να είμαστε κάτι, μια κοινωνική ταμπέλα, για να τραβά τα βλέμματα. Χωρίς αλληλεγγύη δεν είμαστε τίποτα. Ιχνηλάτες σε ένα άχρονο ταξίδι .
Ο βωμός της θυματοποίησης πρέπει να ξεθωριάσει. Όταν η οθόνη μαυρίζει είναι η στιγμή να κάνουμε κάτι…Κρίση σημαίνει βοηθάω, απλώνω το χέρι στον <άλλον > και το κρατάω σφιχτά.
