Στην αρχή μιας γνωριμίας και εφόσον φυσικά μας έλκει ένα άτομο, ενεργοποιείται όλος μας ο οργανισμός πρώτα σε επίπεδο σκέψης και ως εκ τούτου σε συναισθηματικό και σωματικό επίπεδο. Είμαστε μπροστά σε κάτι που για εμάς είναι άγνωστο και ως εκ τούτου προσπαθούμε να το αποκωδικοποιήσουμε ώστε να το κατανοήσουμε. Για κάποιους ανθρώπους η αίσθηση αυτή προκαλεί ενθουσιασμό και διέγερση, ενώ για άλλους πάλι ερμηνεύεται ως απειλητική και προσεγγίζουν με επιφυλακτικότητα.
Το πώς νοηματοδοτείται αυτή η πρώτη φάση μιας γνωριμίας ή σχέσης, έχει να κάνει με το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και τους άλλους. Έτσι λοιπόν αν ένας άνθρωπος διακατέχεται από φόβους και ανασφάλειες σε σχέση με τον εαυτό του, σε σχέση με τον εαυτό του και το άλλο φύλο ή τις σχέσεις, αυτές ενεργοποιούνται σε αυτή την πρώτη φάση. Ως στρατηγική αντιμετώπισης πολλοί δεν λειτουργούν αυθόρμητα και δεν είναι αυθεντικοί αλλά προσπαθούν να δείχνουν κάτι που εκείνοι θεωρούν πολύ καλύτερο από τον ίδιο τους τον εαυτό, χρησιμοποιώντας την λεγόμενη «μάσκα». Αυτό συμβαίνει στην προσπάθεια να καμουφλάρουν κομμάτια του εαυτού τους που είτε δε θέλουν να δείξουν είτε δε θεωρούν επαρκή, στην προσπάθεια τους να σαγηνεύσουν το άτομο που τους ενδιαφέρει. Κι ενώ αυτό μπορεί να ακούγεται λειτουργικό στην ουσία κρύβει κινδύνους, κινδύνους τους οποίους θα πρέπει να έχει κάποιος υπόψη του προκειμένου να ξεφύγει από αυτή την παγίδα.
Αρχικά όταν ένας άνθρωπος κρύβεται πίσω από μια μάσκα και δεν λειτουργεί αυθόρμητα, πρέπει να είναι σε μια συνεχή εγρήγορση προκειμένου να είναι συνεπής με αυτό που προσπαθεί να δείξει. Η διαδικασία αυτή είναι από μόνη της ψυχοφθόρα και εξαντλητική. Επιπλέον ακριβώς επειδή κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα συνεπής με μια εικόνα που δεν είναι ο εαυτός του, σύντομα ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεται, αντιλαμβάνεται την έλλειψη αυθεντικότητας και μπορεί να δείξει δυσαρέσκεια ή να φύγει όχι επειδή δεν του άρεσε το πραγματικό πρόσωπο που ήταν πίσω από τη μάσκα αλλά γιατί είναι θύμα μιας «επίπλαστης» γοητείας. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι συνήθως που υιοθετούν αυτήν την τακτική παρερμηνεύουν αυτήν την αντίδραση των άλλων θεωρώντας ότι η αρχική τους σκέψη «Αν δεν φοράω μάσκα, τότε δεν θα αρέσω στον άλλον», ήταν σωστή. Έτσι πέφτουν συνεχώς στην ίδια παγίδα ότι ο πραγματικός τους εαυτός δεν είναι αρεστός και επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο.
Η χρήση της μάσκας είναι ένας άλλος τρόπος για να εκφραστεί ο φόβος της απόρριψης. Όταν όμως κάποιος έχει απορρίψει τον εαυτό του τότε προσκαλεί και τους άλλους να τον απορρίψουν στο πλαίσιο μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας όπως περιγράφηκε πιο πάνω. Αντίθετα η αυθεντικότητα έχει να κάνει με το πόσο καλά είμαστε με τον εαυτό μας, κι όταν είμαστε αυθεντικοί εστιάζουμε περισσότερο στο να επιλέξουμε έναν σύντροφο που να μας ταιριάζει και να μας αποδέχεται παρά στο να μεταλλασσόμαστε, δημιουργώντας έτσι πιο υγιείς σχέσεις.
Ιόλα Αλ-Μπάχρι,
Ψυχολόγος – Επαγγελματικός Σύμβουλος
