Μπορεί το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των φιλάθλων του Πανιωνίου, αλλά ο Ιστορικός διαθέτει δεκάδες τμήματα τα οποία εκπροσωπούν επάξια τη βαριά φανέλα του συλλόγου, πολλές φορές χωρίς τις επαρκείς υποδομές. Ένα ηρωικό τμήμα της Πανιώνιας οικογένειας είναι το τμήμα ΗANDBALL, με πλούσια ιστορία. Όσοι δεν το γνωρίζουν ο Πανιώνος ως πρωτοπόρος στον αθλήτισμό ήταν από τα πρώτα σωματεία που δημιούργησαν τμήμα Handball στο μακρινό 1979 ενώ το 1981 κατέκτησε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων συνδυάζοντας αυτή την επιτυχία με την άνοδο στην Α κατηγορία.
Πλέον το τμήμα στηρίζεται σε νέους Νεοσμυρνιώτες, οι οποίοι με αυταπάρνηση και θυσίες προσπαθούν να κρατούν το όνομα και τη φανέλα του Πανιωνιου ψηλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ομάδα προπονούνταν στα ανοικτά γήπεδα της Αρτάκης ενώ ουσιαστικά ήταν άστεγη κατα την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Παρ όλα αυτά η ομάδα πρωταγωνίστησε αγωνιστικά και πλεον διεκδικεί την άνοδο. Ψυχή της ομάδας είναι ο παλαίμαχος αθλητής και νυν προπονητής Αντώνης Κατσαράς, ο οποίος προχώρησε στην εξής ανακοίνωση-δήλωση
“ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ!
Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ (το γράφω με κεφαλαία γιατί μας αξίζει και το πιστεύω) με έχει κάνει Υπερήφανο!
Κάτι που το έχω ανάγκη (όπως και όλοι μας νομίζω) στην σημερινή κατάσταση που ζούμε.
Αυτά τα παιδιά ενάντια σε όλους τους κανόνες της προπονητικής, της λογικής, των πιθανοτήτων αποδεικνύουν σε όλους μας σχετικούς με το άθλημά μας ή όχι ότι πάνω απο όλα είναι η θέληση, η ανάγκη για δικαίωση, η πίστη στις σχέσεις των ανθρώπων.
Για άλλη μια αγωνιστική κέρδισαν και συνεχίζουν το δικό τους ταξίδι στο δικό τους όνειρο με τις δικές τους δυνάμεις.
Ψυχικές, συναισθηματικές, σωματικές, αντλώντας ο ένας δύναμη απο τον άλλον. Μια οικογένεια.
Δεν έχει σημασία που θα καταλήξει όλο αυτό, δεν εχει σημασία εαν τελικά θα καταφέρουν το ακατόρθωτο, για εμένα είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΖΩΗΣ και μου δίνουν δύναμη.
Για αυτό τον λόγο τους ευχαριστώ δημόσια και τους εύχομαι τα καλύτερα στην ζωή τους.
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!!
Αντώνης Κατσαράς
* Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω με την ιδιότητα του προπονητή και δεν αποσκοπώ πουθένα (ψυχολογική τόνωση για την συνέχεια) αλλά σαν απλώς θεατής (από τους λίγους που έχουμε) και παρακολουθούν αυτή την πορεία.”
