Ο Κυριάκος Γκαλανάκης απο τη Νέα Σμύρνη αποτελεί βασικό μέλος του συγκροτήματος Blue Balls και παράλληλα εργάζεται και ως Film Maker. Σε αυτή τη συνέντευξη μας μιλάει για την μουσική, την καραντίνα και το νέο τους τραγούδι με τίτλο “Κανείς δε μιλά”
Για να σε γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, μίλησε μας λίγο για εσένα, την καλλιτεχνική σου πορεία. Πως ξεκίνησες και πως έφτασες σήμερα να είσαι μέλος του συγκροτήματος Blue Balls;
Είμαι ο Κυριάκος Γκαλανάκης. Ξεκίνησα τη μουσική απο το σχολείο. Κάναμε μια μπάντα τότε, 13 χρονών περίπου. Παίζαμε σε διάφορα μαθητικά φεστιβάλ, στην Ευαγγελική Σχολή πολύ. Παίζαμε μέταλ και είμασταν απαράδεκτοι. Μετά κάναμε μία στο λύκειο, τους Prestige και έιχαμε γίνει ψιλο-popolular στη Νέα Σμύρνη, πριν 13 χρόνια. Παίζαμε σε διάφορα φεστιβάλ κυρίως ροκ. Μόνο διασκευές, δεν είχαμε δικά μας κομμάτια και μετά πέρασα Πάτρα, μαθηματικό. Εκεί γνώρισα τον Λάμπρο, που κάναμε μαζί τους Blue Balls. Είμασταν εμείς οι δύο στην αρχή απο το 2010 που σπουδάζαμε μαζί. Κιθαρίστας αυτός, εγώ τραγούδαγα και έγραφα στίχους. Παίζαμε μαζί σπίτι, σιγά σιγά το φτιάχναμε, δεν είμασταν μπάντα κανονικά και γυρίσαμε απο Πάτρα το 2014. Πήραμε κάποια μέλη που είχα στην παλιά μου μπάντα και κάπως το φτιάξαμε. Και απο το 2015 πρακτικά υπάρχουν οι Blue Balls. To πρώτο άλμπουμ το βγάλαμε το 2015. Μετά η μπάντα έχει αλλάξει 3-4 μορφές απο τότε και έχουν μέινει 4 βασικά μέλη. Ο Λάμπρος, ο Αντρέας, Ο Διονύσης που είναι και αυτός νεοσμυρνιώτης και εγώ. Είμαστε ο πυρήνας. Γύρω- γύρω έχουμε αλλάξει ντράμερ, πνευστά, πλήκτρα, έχουμε και ένα κορίτσι που μασ κάνει φωνητικά. Αυτή έχει παραμείνει απο πάντα.
Κάνεις παράλληλα και βιντεάκια;
Προέκυψε τελείως random. Άπο όταν ήμουν στην Πάτρα, σπούδαζα μαθηματικός αλλά με τραβούσε πολύ το βίντεο. Θέλαμε να γυρίσουμε κάτι βίντεο κλιπ για την μπάντα και δανείστηκα απο έναν φίλο μου μία σάπια κάμερα και ξεκίνησα να κάνω βίντεο. Μου κόλλησε, πήρα έπειτα τον δικό μου εξοπλισμό και το κάνω πλέον εππαγγελματικά. Δηλαδή, έτσι βιοπορίζομαι. Όμως ξεκίνησε όλο αυτό για να έχουμε εικόνα στη μουσική.
Τα αστεία βιντεάκια στο facebook είναι σαν promo για κάθε live. Δηλαδή 1-2 μέρες πριν απο κάθε Live, μας έρχεται μία ιδέα και την κάνουμε χιουμοριστικό βίντεο. Στα live μας τρολάρουμε πολύ, ανάμεσα στα κομμάτια μπορεί να κάνουμε σκετσάκια, stand up comedy μαζί με τη μουσική. Έχω επηρεαστεί απο τον Jim Panousi που για μένα είναι σχολείο μεγάλο και μετά βγήκε μόνο του. Με κάθε live που κάναμε, η χημεία ήταν καλύτερη και δεν είχαμε άγχος. Παλιά, είχαμε περισσότερο άγχος και κάναμε ένα live το εξάμηνο. Αντίθετα, μέχρι πριν κλείσουμε για καραντίνα πέρσι είχαμε φτάσει να κάνουμε δύο live την εβδομάδα. Έχουμε κάνει πάνω απο 150 live και πήγαινε πολύ καλά.
Πώς βίωσες την καραντίνα; Σε βοήθησε η κατάσταση να εξελιχτείς μουσικά και να έχεις έμπνευση ή ένιωσες “εγκλωβισμένος”;
Εμείς μένουμε κοντά οπότε κάπως βρισκόμασταν και παίζαμε είτε στο στούντιο είτε σε σπίτι. Αράζαμε και παίζαμε και λίγη μουσική. Βέβαια, μας επηρέασε και οικονομικά και ψυχολογικά. Είχαμε κλείσει λίγα live για το καλοκαίρι που δεν έγιναν γιατί ήταν σε φεστιβάλ και η ψυχολογία μας έπεσε πάρα πολυ. Ήταν η πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά που είχαμε κλείσει τόσες πολλές δουλειές, θα κάναμε και καλό τζίρο και έτσι θα μπορούσαμε να κάνουμε και καλύτερες παραγωγές. Το αφήσαμε το καλοκαίρι και όταν βρεθήκαμε ξανά τον Σεπτέμβριο, είπαμε πως δεν θα μας πάρει απο κάτω και τον Οκτώβριο αποφασίσαμε να γράψουμε άλμπουμ. Γράψαμε το τρίτο μας δίσκο που λέγεται “QUARANTINO” γιατί το κάναμε κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας και το κυκλοφορήσαμε 3 Δεκεμβρίου.
Η δεύτερη καραντίνα είναι τόσο πολύ μεγάλη. Από τον Νοέμβρη έχουμε απαγόρευση απο τις 9 το βράδυ, είχαν κάνει και αυτό το “τσίρκο” με την απαγόρευση στις 6 τα σαββατοκύριακα. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο και για εμάς γιατί θέλαμε να βρεθούμε για πρόβες, να ηχογραφήσουμε, να κάνουμε βίντεο κλιπ και έπρεπε να κινηθούμε στα όρια του νόμου με τις μετακίνησεις, που και πως θα δουλεύουμε και έπρεπε να πάρουμε και άδεια απο την Πολιτική Προστασία για γύρισμα. Ήταν άθλος για μένα το ότι καταφέραμε να βγάλουμε άλμπουμ σε αυτή τη κατάσταση. Κάναμε και live stream την πρωτοχρονιά σε ένα μαγαζί και ήταν ωραίο. Είχαμε και 20 άτομα κοινό που ήταν στην άδεια και παίξαμε πάλι δυνατά σε μαγαζί, χορέψαμε. Το live stream σε στούντιο είναι τελείως διαφορετικό και εγώ δεν μπορώ να ζήσω έτσι γιατί ένα κανονικό live είναι μία ολόκληρη εμπειρία. Πιστεύω όταν ξεκινήσουν ξανα τα live θα κρέμονται όλοι απο τα ταβάνια.
To βίντεο κλιπ απο το νέο σας τραγούδι με τίτλο “Κανείς δε μιλά” έχει γυριστεί στην περιοχή της Νέας Σμύρνης και μετά τα επεισόδια που συνέβησαν. Προβάλλει αρκέτα θέματα της επικαιρότητας τόσο στους στίχους όσο και στις εικόνες. Μίλησε μας λίγο για το πως εμπνεύστηκες και αποφασίσατε να το κυκλοφορήσετε;
Οι στίχοι γραφτήκανε τέλη Νοεμβρίου και το κομμάτι κυκλοφόρησε σκέτο μαζί με το άλμπουμ. Τότε, δεν θυμάμαι γιατί ακριβώς το έγραψα, αλλά άκουσα τη μουσική και μου έβγαλε κάτι πιο πολιτικό ενώ συνήθως δεν γράφω τραγούδια με πολιτικό περιεχόμενο. Οι στίχοι βγήκαν μόνοι τους και θυμάμαι δεν πήγα καν στην πρόβα γιατί ήμουν τόσο απορροφημένος.
Η ιδέα του βίντεο κλιπ προέκυψε τον Φλέβαρη. Ήθελαν να περάσουν ένα νομόσχεδιο για τη λογοκρισία το οποίο θα ελέγχει την εικόνα και το βίντεο, γενικά την τέχνη και θα μπορούσε να επιφέρει ακόμα και ποινές φυλάκισης για τους δημιουργούς. Αυτό είναι σαν νομοθεσία χούντας. Μόνο στη χούντα είχαμε λογοκρισία στη τέχνη. Εκείνο το βράδυ μίλησα με τον διευθυντή φωτογραφίας που συνεργάζομαι, το συζητήσαμε και βρήκαμε το κονσεπτ. Είπαμε ότι θα γυριζόταν στην πολυθρόνα με τη τηλεόραση και όσο το φτιάχναμε τα κυβερνητικά μέλη μας το “χαλούσαν” και μας το ξανα φτιάχνανε γιατί συνέβαιναν συνεχώς πράγματα. Τα μέσα τα παρουσίαζαν όλα διαφορετικά και δεν κάνανε καθαρό ρεπορτάζ, ακόμα και στην υπόθεση με τον Λιγνάδη. Όλο το κόνσεπτ γύρω απο αυτό το βίντεο είναι ότι στη καραντίνα ο άνθρωπος έχει μείνει ακόμα πιο μόνος του, κλειδωμένος μέσα στο σπίτι του και έχει για συντροφιά την τηλεόραση. Υπάρχουν άτομα που δεν έχουν πρόσβαση στο νέτφλιξ και ψυχαγωγούνται και ενημερώνονται απο την τηλεόραση. Αν δε είχαμε τα βίντεο στο διαδίκτυο ακόμα και στην περίπτωση της Νέας Σμύρνης που χτύπησαν το παιδί, θα πιστεύαμε ακόμα ότι έλεγαν στην τηλεόραση. Ό, τι ακούγεται στο βίντεο είναι αληθινό και έχει συμβεί. Όλο το βίντεο είναι γύρω απο την διαστρέβλωση των γεγονότων που προκαλεί η τηλεόραση και κανείς δε μιλά. Και στο τελευταίο πλάνο ο άνθρωπος πνίγεται απο το ψέμα, την αδικία και την προπαγάνδα και μετά βρισκέται πάλι στην πολυθρόνα του αλλά είναι βρεγμένος.
Σε προβλημάτισε που λόγω των έντονων μηνυμάτων που μεταδίσει αυτό το τραγούδι ίσως να μην εκτιμηθεί απο μερικούς η καλλιτεχνική του πλευρά;
Όχι δεν με ένοιαζε! Ένιωθα ότι κάτι έπρεπε να κάνω και να χρησιμοποιήσω το μέσο μου για να πω ¨φτάνει πια¨. Φοβάμαι για το βίντεο ότι αν το δουν τα άτομα που τα αφορά ίσως έχω κάποια προβλήματα. Όμως εξαρχής συμφωνήσαμε ότι θα πούμε αυτό που θέλουμε και μετά ό, τι και να γίνει στη συνέχεια, θα στηρίξουμε τη θέση μας.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον όσον αφορά τη μουσική και τι σχέδια έχετε για το καλοκαίρι ως μπάντα;
Έχουμε μιλήσει και για φεστιβάλ και ιδιωτικά events. Πιστεύω δεν θα γίνει κάτι, θα έχουμε πάλι περιορισμούς. Απο την άλλη, αυτό δεν μας απαγορεύει να ονειρευόμαστε. Εμένα το όνειρο μου γύρω απο τη μουσική είναι να συνεχίσουμε να το κάνουμε για πάντα. Είμαστε δεμένοι σαν μπάντα. Γράφουμε τραγούδια με μεγάλη ευκολία και αν υπήρχε και η οικονομική δυνατότητα θα είχαμε βγάλει περισσότερα άλμπουμ. Έχουμε πολλή έμπνευση αλλά το χρηματοδοτούμε όλο αυτό μόνοι μας και όσο περνάνε τα χρόνια έχουμε και περισσότερες υποχρεώσεις. Άλλο να είσαι 20, άλλο 30 και άλλο 40. Αλλά πάντα όταν βρισκόμαστε δημιουργούμε έργο.
Πες μας για έναν καλλιτέχνη που θαυμάζεις.
Η αγαπημένη μου μπάντα απο πάντα και για πάντα θα είναι οι Pink Floyd. Σε ελληνικά δεδομένα ήταν ο Πανούσης και τον είδα όσες περισσότερες φορές μπορούσα. Τώρα, θαυμάζω πολύ την πορεία των Λοκομόντο και θα ήθελα πάρα πολύ να παίξουμε και μαζί. Βγάζουμε παρόμοια ενέργεια πιστεύω στη σκηνή.
Συνέντευξη στην Κυριακή Τζιβελέκα
