Το «νέο αίμα» του ελληνικού σινεμά εδώ και χρόνια κλείνει ραντεβού στη Δράμα για να καταθέσει τα πρώτα δείγματα γραφής με τις μικρού μήκους ταινίες του. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από το ρεκόρ συμμετοχών στη διοργάνωση, όσο και από την προσέλευση κοινού και δημιουργών.
Στο 41ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκουςείδαμε και πάλι νέους σκηνοθέτες να κάνουν, με δημιουργικό αυθορμητισμό, περίσσευμα ταλέντου κι ελάχιστα χρήματα, ταινίες που μιλούν για το σήμερα με διεισδυτική ματιά και κινηματογραφική ένταση. Η αυξημένη συμμετοχή που είχε φέτος η διοργάνωση αποδεικνύει ότι η ευελιξία, η αμεσότητα καθώς και το χαμηλό κόστος παραγωγής που προσφέρει η μικρού μήκους φόρμα, δίνει την ευκαιρία στους νέους δημιουργούς να εκφραστούν ακόμη και μέσα σε οικονομικά δυσμενείς συνθήκες.
Ωστόσο και φέτος κυριαρχούν οι διαφορετικές«ταχύτητες» ταινιών, κάτι που οφείλεται κυρίως στον μεγάλο αριθμό συμμετοχών στο διαγωνιστικό τμήμα. Ατελείς ιδέες που μένουν μετέωρες, αφηγηματική φλυαρία και καλές προθέσεις που δεν εκπληρώνονται δημιουργούν ένα πλαίσιο, στο οποίο εντάσσονται αρκετές ταινίες.
«Hippo» του Θεοφύλακτου Αργυρού
Μια καθημερινή ιστορία σχολικού μπούλινγκ εξελίσσεται σε μια παραβολή για τη γέννηση του κακού και τη διαδοχή της βίας που βλέπεται και από τις δυο όψεις της. Στο «Hippo» παρακολουθούμε τον Σωτήρη, έναν εύσωμο μαθητή με ιδιαίτερο ταλέντο στο σχέδιο, ο οποίος, δέχεται καθημερινή ψυχολογική και σωματική βία από τους συμμαθητές του. Η μετάλλαξη του από ένα συνεσταλμένο παιδί σε ένα «αγρίμι – ιπποπόταμο» είναι ουσιαστικά η δική του διαφυγή σε αυτό το παιχνίδι επιβίωσης.
