Ο εμπορικός κόσμος της πόλης, εδώ και χρόνια συζητά την περιβόητη ανάπλαση της οδού Ομήρου. Έργο πνοής για την πόλη, έργο τρόπον τινά “εκλεγμένο” μιας και αποτέλεσε προμετωπίδα της προεκλογικής εκστρατείας σε προγραμματικό επίπεδο για την παράταξη του Δημάρχου μας κου Τζουλάκη, έργο που ανέλαβε εν συνεχεία η περιφέρεια παίρνοντας την οικονομική ευθύνη του από τον δήμο, έργο που συζητήθηκε εν πολλοίς χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι απέλπιδες φωνές του εμπορικού συλλόγου για το δυνητικά τεράστιο πρόβλημα πάρκινγκ που θα δημιουργήσει η εκδίωξη των παρκαρισμένων αυτοκινήτων της οδού Ομήρου, έργο που, έχοντας ψηφισθεί, εγκριθεί και ξεπεράσει κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο μέσα σε μια μακρά πενταετία, υποτίθεται ότι θα ξεκινούσε τον περασμένο Ιούνιο, με ρητές υποσχέσεις στον εμπορικό κόσμο για σαφές χρονοδιάγραμμα και στενή εποπτεία του δήμου στο έργο, προκειμένου να μην βλαφθεί το κέντρο της πόλης περισσότερο από το απολύτως απαραίτητο. Όπως μπορεί κάθε συμπολίτης να διαπιστώσει, οι σκαπάνες δεν έχουν ακόμη μπει σε λειτουργία. Και φυσικά, αυτό καθεαυτό δεν είναι το ζήτημα. Τα φλέγοντα ζητήματα είναι τα κάτωθι και απασχολούν κάθε Νεοσμυρνιό έμπορο, που οραματίζεται φυσικά ένα πολύ πιο φιλικό στον επισκέπτη και εξωραϊσμένο περιβάλλον στο κέντρο της αγοράς της πόλης μας (ΑΜΕΑ, καροτσάκια με μωρά, ευαίσθητες ομάδες συμπολιτών μας όντως αποκλείονται από την παρούσα κακότεχνη κατάσταση των πεζοδρομίων κατά τρόπο ανεπίτρεπτο), πλην επιθυμεί ο τρόπος και τα μέσα που θα έχουν χρησιμοποιηθεί έως τότε, να τον βρουν παρόντα και όχι νεκρό εμπορικά και φαλιρισμένο, έπειτα από μακροχρόνια περιπέτεια ανάλογη με εκείνη που κατέστρεψε τους συναδέλφους επί εποχής απίστευτων καθυστερήσεων για το πάρκινγκ επί προηγούμενης δημαρχίας.
1. Πώς είναι δυνατόν να προβλέψει τις αγορές και το απόθεμά του ένα κατάστημα όταν δεν γνωρίζει πότε και για πόσο θα παραμείνει κλειστό το πεζοδρόμιο μπροστά του; πότε και για πόσο θα υποφέρει ο δυνητικός περαστικός από περιορισμούς στην πρόσβαση και εμπόδια, πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα μικρό κατάστημα, ιδίως ρουχισμού ή υποδήματος, όταν οφείλει να προβλέπει τις αγορές του 10 μήνες πριν λόγω κανόνων εμπορίου και παραγωγής, ενώ το έργο δεν έχει καν ξεκινήσει δύο μήνες μετά την επίσημη ανακοίνωση της έναρξής του και εν τη πλήρη απουσία χρονοδιαγράμματος;
2. Δεν θα πρέπει να οικοδομήσει η διοίκηση εμπιστοσύνη με τον εμπορικό κόσμο; Δεν υποτίθεται πως η διοίκηση επιβλέπει και επισπεύδει το έργο; Πώς γίνεται να μη νιώθει εμπαιγμό και ανασφάλεια ένας έμπορος όταν ανακοινώθηκε πρώτα έναρξη από Ομήρου και Βενιζέλου “βόρειο πεζοδρόμιο”, μετά άλλαξε σε ανακοίνωση έναρξης από Ομήρου και Παλαιολόγου “βόρειο πεζοδρόμιο”, ενώ τώρα ακούμε φήμες για έναρξη Αύγουστο από Ομήρου και Παλαιολόγου “νότιο πεζοδρόμιο” σα να παίζουμε “τον παπά” με τις ζωές και τις τύχες των επιχειρήσεων, των εργαζομένων, ημών των ιδίων;
3. Για ποιο λόγο αποδέχτηκε η δημοτική αρχή το χρονικό ξεχείλωμα του έργου δια της αλλαγής των 6 μηνών που είχαν αρχικά προβλεφθεί με 2 έτη δικαιώματος του εργολάβου να παραδώσει; Πώς μπορεί να εγγυηθεί εκ των υστέρων το οτιδήποτε; Οι προηγούμενες περίοδοι και η σχετική πολιτική ήττα που υπέστησαν οι λανθασμένες τότε πολιτικές των καθυστερήσεων δεν θα έπρεπε να γίνουν μάθημα στη νέα δημοτική αρχή;
4. Πώς θα βρεθεί “δεξαμενή” να χωρέσει τα περί 200 αυτοκίνητα που θα “εκδιωχθούν” από την Ομήρου;
5. Θα βελτιωθεί ή και διευρυνθεί η δημοτική συγκοινωνία τώρα που η δυνατότητα πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης μειώνεται και άρα οι κάτοικοι της περιφέρειας αυτής δεν θα διευκολύνονται στην πρόσβασή τους στο κέντρο;
6. Η σαιζόν των Χριστουγέννων πώς θα βρει το εμπορικό κέντρο της πόλης; Πόσο αργότερα θα “τραβήξει” το έργο; θα θιγεί και η σαιζόν του Πάσχα; η θερινή; Τα ερωτήματα φλέγοντα και η ανάγκη για γραπτές, υπεύθυνες και κρινόμενες ξανά εκ των υστέρων απαντήσεις, αδήριτη. Η προσωρινή απαλλαγή εκ των δημοτικών τελών είναι ένα πράγματι σημαντικό παυσίπονο και προς τούτο ο εμπορικός κόσμος ευχαριστεί, εντούτοις απαιτείται αγωγή σοβαρή για να μη χάσουμε και άλλους συναδέλφους εν μέσω ενός εκ των χειρότερων ετών για το λιανεμπόριο στην νεότερη ελληνική ιστορία, με πτώσεις στην κατανάλωση εφάμιλλες των ετών του πρώτου μνημονίου.
Με εκτίμηση Πάρις Παπαβασιλείου
Πρόεδρος του δοκιμαζομένου ως ασθενούς επί εργολαβικής κλίνης Εμπορικού Συλλόγου Νέας Σμύρνης
