Για άλλη μία χρονιά τελείωσε η δοκιμασία των Πανελληνίων για τους μαθητές της τελευταίας τάξης του λυκείου. Τη χρονιά αυτή ήμουν και εγώ ένας από τους περιπου ογδόντα χιλιάδες που συμμετείχαν σε αυτήν την πρώτη ,ουσιαστικά, απαιτητική και σημαίνουσα εξέταση στη ζωή μας. Μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να μιλήσω για όλα αυτά που έζησα τόσο εγώ όσο και οι συμμαθητές μου, τον αγώνα μας ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο και τις αγωνίες μας.
Οι φετινές Πανελλήνιες είχαν μία διαφορετική απόχρωση από τις περασμένες. Η ειδοποιός διαφορά είναι η αυτονόητη: η κορύφωση , σύμφωνα με αναλυτές της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει μεταξύ άλλων και την Ελλάδα. Έτσι, λοιπόν, γίνεται κατανοητό ότι η προσπάθεια μας επηρεάστηκε από ένα ισχυρο κατασταλτικό παράγοντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συχνά αναφερόμενη φράση από αρκετούς υποψηφίους «Να πάρω ένα πτυχίο και μετά τι …;». Αν αναλογιστεί κανείς τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, ιδίως σους νέους, την απάνθρωπη, σε κάποιες περιπτώσεις, αγορά εργασίας και το συνεχώς κινούμενο σε πτωτική τροχιά βιοτικό επίπεδο στη χώρας μας μπορεί να διαπιστώσει τι διαφοροποιούσε τις φετινές Πανελλήνιες σε σχέση με αυτές προηγούμενων ετών.
Οι υποψήφιοι έχοντας τα προαναφερθέντα προβλήματα να επικρέμανται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους σχημάτισαν την άποψη ότι καλούνται να δώσουν έναν αγώνα ο οποίος οδηγεί σε αδιέξοδο. Διέβλεπαν ότι τόσο ο προσωπικός τους μόχθος όσο και η συνδρομή από την οικογένεια, πράγμα το οποίο στις ημέρες μας αποτελεί δυσβάσταχτο φορτίο, δε θα τελεσφορήσουν και δε θα έχουν αίσια έκβαση. Παράλληλα, πολλοί προέβλεπαν μία τεράστια αποτυχία των υποψηφίων εκτιμώντας ότι η απαισιοδοξία θα μετουσιωθεί σε κακή απόδοση.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα μας ήρθαν πριν μερικές ημέρες να διαψεύσουν αυτές τις προβλέψεις. Μάλιστα, στο μέσο όρο των μαθημάτων το ποσοστό των αριστούχων ήταν υψηλότερο σε σχέση με τις τρεις προηγούμενες χρονιές. Αυτή η, πραγματικά, ανέλπιστη εξέλιξη αποτελεί ένα ιδιαίτερα χαρμόσυνο μήνυμα . Στα δικά μου μάτια μεταφράζεται ως επιθυμία για επιτυχία, μία διάθεση κόντρα σε κακούς οιωνούς να παλέψουμε να παλέψουμε για μία καλύτερη ζωή.
Πλέον έχουμε περάσει στο τελικό στάδιο, αυτό του μηχανογραφικού. Ο καθένας από εμάς έχοντας λάβει τους καρπούς των όποιων προσπαθειών του καλείται να επιλέξει το εργασιακό αντικείμενο το οποίο θα ακολουθήσει στον εργασιακό του βίο. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Πρέπει να λάβουμε μια συγκεκριμένη απόφαση εξετάζοντας και αξιολογώντας το καθετί. Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι η επιλογή θα πρέπει να είναι προϊόν ώριμης σκέψης και ότι μοναδικός γνώμονας δε θα πρέπει να είναι μονάχα τι φαίνεται ότι μπορεί να εξασφαλίζει την επιβίωση.
Για όλους εμάς κλείνει ένας πρώτος κύκλος, τα μαθητικά χρόνια. Όμως, ανοίγεται διάπλατα ένα ευρύτατο πεδίο δράσης. Οφείλουμε να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να επιδιώξουμε μια καλή ζωή. Οι Πανελλήνιες δεν ήταν το τέρμα, αλλά η έναρξη της προσωπικής μας πορείας.!
Η μετάβαση από τις Πανελλήνιες στο Πανεπιστήμιο του Γιώργου Δράκου
