Πριν από λίγες μέρες το διαδίκτυο (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και Μαζικής Ενημέρωσης “πήρε φωτιά” στην είδηση ότι το θρυλικό μπαρ Skipper’s κλείνει οριστικά τις πόρτες του μετά από 35 χρόνια λειτουργίας. Μάλιστα ως λόγος του λουκέτου προβλήθηκε ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια ανάπλασης της Νέας Μαρίνας Αλίμου.
Η είδηση αυτή, όπως ήταν φυσικό, σκόρπισε θλίψη στους χιλιάδες θαμώνες του καθώς σ’ ένα κόσμο που αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες η Αθήνα θα χάσει ένα σημαντικό τοπόσημο της.
Πολλοί ήταν αυτοί που αναπόλησαν τους έρωτες τους (αυτούς που χάθηκαν ή κατέληξαν σε γάμο), γιατί το Skipper’s –εκτός των άλλων– υπήρξε πάντα το αγαπημένο στέκι των ρομαντικών και των ερωτευμένων. Άλλοι πάλι σχολιαστές απαίτησαν να κηρυχθεί διατηρητέο.
Λένε πως οτιδήποτε αγαπάμε και το χάνουμε αποτελεί ένα μικρό θάνατο. Όπως λέει ένας παλιός θαμώνας του skipper’s, “Δεν ξέρω πως ακούγεται, αλλά ακόμα θυμάμαι την συγκίνηση που ένιωσα όταν είχα επισκεφτεί το Αεροδρόμιο του Ελληνικού λίγες μέρες πριν σταματήσει να λειτουργεί για πάντα. Την ίδια συγκινησιακή φόρτιση ένιωσα και με το άκουσμα της είδησης ότι κλείνει το Skipper’s, ίσως επειδή κι αυτό αποτελούσε μια αντίστοιχη πλατφόρμα νοερής …απογείωσης καθώς η προβλήτα με τα τραπεζάκια δίπλα στο πειρατικό πλοίο, σ’ έκανε να νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε χώρο αναμονής προς αναχώρησης για υπέροχα μακρινά ταξίδια”.
