Ένα μεγάλο αφιέρωμα με αφορμή τη συμπλήρωση 95 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης, ετοίμασε ο Πολιτιστικός Οργανισμός του δήμου Νέας Σμύρνης. Το ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμά του περιλαμβάνει από εκθέσεις, διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες έως προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ και ξεναγήσεις, όλα με σημείο εκκίνησης τη Σμύρνη και τις αλησμόνητες πατρίδες.
Το αφιέρωμα, που ξεκίνησε στις 6 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί στις 24 Ιουνίου 2017, πραγματοποιείται στο Ψηφιακό Μουσείο Σμύρνης & Νέας Σμύρνης και στον πολυχώρο «Γαλαξίας», με ελεύθερη είσοδο.
«Το αφιέρωμα έχει στόχο να κρατήσει τη μνήμη μας ζωηρή σε καιρούς κρίσιμους. Η ιστορία μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε πιο καθαρά και με περισσότερο κριτική ματιά απέναντι στις καταστάσεις» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Βαγγέλης Χατζατουριάν, διευθυντής του Ψηφιακού Μουσείου Σμύρνης & Νέας Σμύρνης, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Νέας Σμύρνης, που διοργανώνει συχνά εκδηλώσεις οι οποίες τιμούν τη Σμύρνη.
«Ας μην ξεχνάμε ότι η Σμύρνη αποτελεί πόλη-σύμβολο για τη Νέα Σμύρνη και σημείο αναφοράς για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Πρόσφατα διοργανώσαμε ένα αφιέρωμα στους συνθέτες της Σμύρνης το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία και κέρδισε το ενδιαφέρον του κοινού. Φέτος, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε εξ ολοκλήρου τις εκδηλώσεις μας στα 95 χρόνια από την Καταστροφή, αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη των Σμυρνιών, αλλά και όλων των προσφύγων» συμπλήρωσε ο κ. Χατζατουριάν, ο οποίος θεωρεί ότι «οι καιροί και οι συγκυρίες σχεδόν απαιτούν» ένα τέτοιο αφιέρωμα.
Πιστεύει δηλαδή ότι υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ του χτες (1922) και του σήμερα, με κοινό σημείο την προσφυγιά. «Τότε ήταν οι Έλληνες που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους και έγιναν πρόσφυγες, σήμερα είναι κάποιοι άλλοι που ξεριζώθηκαν από τις δικές τους, με ένα μέρος αυτών να βρίσκει καταφύγιο στη χώρα μας. Αν θεωρήσουμε ότι η πόλη είναι μια ισχυρή ένωση μεταξύ ανθρώπων που επιζεί και εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και μετά την Καταστροφή της, τότε είναι οι άνθρωποι που δημιουργούν την πόλη, οι φορείς του πολιτισμού της, της σκέψης, των συνηθειών, της γλώσσας, του ήθους και είναι εκείνοι που διαμορφώνουν το κοινό της όραμα. Οι πρόσφυγες μπορούν και πρέπει να αφήνονται να δημιουργήσουν τη δική τους πόλη, το δικό τους όραμα, όπου γης…», κατέληξε.
