Είναι απόφοιτος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει ειδικευθεί σε θέματα αυτισμού και μαθησιακών δυσκολιών. Σήμερα είναι Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Νέας Σμυρνης, Αντιπρόεδρος στον Πολιτιστικό Οργανισμό και Πρόεδρος του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών στον Δήμο. Μέσα από το αντικείμενο των σπουδών του συνειδητοποίησε τη σημασία της ψυχολογικής στήριξης σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ένας από τους στόχους του είναι να αναπτυχθεί ένα αξιόλογο κοινωνικό δίκτυο αλληλεγγύης στο Δήμο του. Θέλει μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα να προσφέρει ό,τι και όσο μπορει για να γίνει η Νέα Σμύρνη πρότυπο τοπικής ανάπτυξης.
Γιατί επέλεξες να μείνεις στην Ελλάδα;
Το όλο θέμα έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις, κυρίως ανάμεσα στους νέους ανθρώπους. Μήπως όμως τελικά είναι πιο εύκολο να διώξουμε κάποιους άλλους αντί να φύγουμε εμείς οι ίδιοι;
Το εξωτερικό πάντα φάνταζε και φαντάζει, ακόμη πιο πολύ τώρα, η εύκολη λύση. Από τις σπουδές μέχρι και την εργασία. Πρόκειται για μια νέα γενιά προσφύγων κι όχι για μετανάστες όπως αρέσκονται τα media να μας αποκαλούν.
Σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά, τα δύσκολα για εμάς ήρθαν τώρα και όχι καθώς μεγαλώναμε. Είμαστε η γενιά των απαίδευτων, αλλά τουλάχιστον είμαστε και η γενιά των πιο μορφωμένων. Δεν θέλουμε να γίνουμε η γενιά που θαζήσει χειρότερα από τους προηγούμενους.
Οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες της σημερινής περιόδου είναι πολλοί και εξαφανίζονται πριν καν εμφανιστούν, γιατί έτσι θέλει το σύστημα. Είμαστε μόνοι μας και κανείς δεν περισσεύει. Καλά τα “like” και τα groups στο Facebook σαν μορφή αντίδρασης, αλλά η πραγματική συνδιαμόρφωση αντιλήψεων πραγματοποιείται πέρα από την οθόνη του υπολογιστή μας …
Η φυγή προς τα έξω ίσως εξασφαλίσει τη προσωρινή γαλήνη, συνάμα όμως εξασφαλίζει ότι η κατάσταση εδώ στην Ελλάδα θα παραμείνει η ίδια ακριβώς καθώς θα περιμένουμε κάποιους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά για εμάς. Ίσως λοιπόν αξίζει να μείνουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτά που μας έχουν μείνει, για τα πράγματα αυτά που κάνουν την Ελλάδα…Ελλάδα και ας τη βρίζουμε καθημερινά.
Και όσοι νεαροί σε ηλικία έχουμε απομείνει – είτε από φόβο είτε από έλλειψη επιλογών – σε αυτή την αυτοκαταστροφική, όμορφη, αξιαγάπητη και αποκρουστική την ίδια στιγμή Ελλάδα, να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε. Και επειδή κανείς δεν θέλει να ζήσει στη σημερινή Ελλάδα, όσοι δεν μπορούμε να φύγουμε πρέπει να την αλλάξουμε. Δεν είναι γενικόλογη πολιτικάντικη θέση, είναι στάση ζωής. Και αυτό είναι η μοναδική αισιόδοξη σκέψη που έχει απομείνει.
Τι θα ήθελες να αλλάξει στη χώρα;
Πρέπει να πάψει η «Νομιμότητα να γίνεται γαρύφαλλα στα μπουζούκια και οι Ευθύνες, πλαστελίνη σε νηπιαγωγείο».Η σοβαροφάνεια και ο δήθεν πατριωτισμός δεν μας χρειάζονται.
“Και τέλος πάντων, να τραβούμε εμπρός”
Κωνσταντίνος ΚαβάφηςΠηγή:http://allwrite.gr/eksi-neoi-pou-epimenoyn-ellinika/
