Από τους Ρεκόμπα- Εστογιανόφ και τα χρυσά συμβόλαια του Τσακίρη, στην απόλυτη διάλυση με τις μη αδειοδοτήσεις και την φετινή αναγέννηση.
Ο Πανιώνιος είναι σαν ένα μυστήριο τρένο. Κάτι ανάμεσα σε μικρή ομάδα και τεράστιος σύλλογος. Η μπίλια κάθεται οπουδήποτε στο ενδιάμεσο, με χαοτικό τρόπο, με εναλλαγές σαν σε τραινάκι λούνα παρκ. Ανεξάντλητα αποθέματα ανθρώπων που αγαπάνε τον σύλλογο και μπαίνουν καμικάζι να σώσουν τα άσωτα και τα καταφέρνουν. Αλλά και με αυτοκαταστροφικές τάσεις όταν τσουλάνε τα πράγματα.
Με συναίσθηση πραγματικότητας και μεγαλοϊδεατισμό αλλά και αρκετές διοικητικές ντροπές. Ο Πανιώνιος κατάφερε να επιβιώσει από την εποχή Κοσκωτά-Μοβσεσιάν, να σηκώσει κεφάλι παρά την απώλεια 6 ποδοσφαιριστών που είχαν μείνει ελεύθεροι (εποχή Ερμείδη), να ζήσει την απόλυτη φτώχεια με τις απεργίες παικτών (εποχή Δήμου Ν.Σμύρνης), να επιστρέψει ακόμα πιο δυνατός μετά τους δύο υποβιβασμούς στην Β’ Εθνική, αλλά και να ζήσει την απόλυτη ξεφτίλα στον βωμό των χρεών να μετονομαστεί σε «Νέος Πανιώνιος».
Εποχή Τσακίρη
Άνοιξη του 2006 και ο Αχιλλέας Μπέος παραχωρεί συνέντευξη Τύπου στο «Member’s Club» στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης και μέσα σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα ανακοινώνει την μεταβίβαση των μετοχών της ΠΑΕ στον Κωνσταντίνο Τσακίρη. Μια νέα εποχή ξεκινάει στην Πλατεία. Ο γνωστός εφοπλιστής μετά τον Ερασιτέχνη Πανιώνιο αναλαμβάνει και την ΠΑΕ.
Στη Νέα Σμύρνη ο ενθουσιασμός είναι παντού αφού όλοι γνωρίζουν ότι έστω και τα μισά να κάνει από αυτά που πέτυχε με την ομάδα πόλο (οκτώ τελικούς σε Ελλάδα κι Ευρώπη) τότε ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος θα γνωρίσει ξανά μεγάλες στιγμές. Δύο συνεχόμενες χρονιές στην 5η θέση κι Ευρώπη με τους «κυανέρυθρους» να αντιμετωπίζουν ομάδες όπως η Γαλατάσαραϊ και η Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με τους Ρεκόμπα κι Εστογιανόφ με την μεταγραφή του πρώτου να κάνει τον γύρο του κόσμου. Το όνομα του Πανιωνίου ακούγεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Κι ενώ όλοι περιμένουν το επόμενο βήμα ο Κωνσταντίνος Τσακίρης βλέπει το όνειρο της κατασκευής του γηπέδου να γίνεται μια μακρινή ανάμνηση ενώ σιγά σιγά έρχεται και η φθορά τόσο με τον κόσμο όσο και με το παλιό διοικητικό κομμάτι του συλλόγου. Ο ίδιος θέλοντας να απαλλαγεί από την ομάδα ετοιμάζεται να δώσει το πλειοψηφικό πακέτο στον Μάκη Ψωμιάδη. Η αντίδραση του κόσμου στο άκουσμα της φήμης αυτής είναι συγκλονιστική και με τις ενέργειές του αποτρέπει τον ερχομό του Big Mac με τον Ερασιτέχνη να αναλαμβάνει τον διοικητικό έλεγχο.
Ο σύλλογος σε μνημόνιο
Η αποχώρηση του Κωνσταντίνου Τσακίρη κλείνει την κάνουλα των ευρώ και ο Ερασιτέχνης αποφάσιζε την μείωση του μπάτζετ με ταυτόχρονη αποχώρηση των μεγάλων συμβολαίων. Πλέον οι στόχοι αναπροσαρμόζονται και από τις θέσεις την Ευρώπης πλέον μοναδικός στόχος είναι η επιβίωση στην μεγάλη κατηγορία. Η μη αδειοδότηση κάνει ακόμα χειρότερη την κατάσταση με τον σύλλογο να στρέφεται
στις ακαδημίες και να προσπαθεί με μπέμπηδες να αποφύγει τον υποβιβασμό.
Οι διοικήσεις στην ΠΑΕ άλλαζαν όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο, αλλά το πρόβλημα παρέμενε. Λεφτά ούτε για δείγμα, ενώ και οι καλοί παίκτες-νέοι και παλιοί-αποχωρούσαν είτε ως ελεύθεροι είτε με μεταγραφή με πολύ λιγότερα λεφτά από την πραγματική τους αξία. Έτσι, το καλοκαίρι του 2014 η ομάδα φτάνει στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Χωρίς φορολογική ενημερότητα, χωρίς ποδοσφαιριστές και με κίνδυνο να μην δηλώσει συμμετοχή στο πρωτάθλημα η διοίκηση κάνει απέλπιδες προσπάθειες ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα ο οποία θα πρέπει να υπερβάλει εαυτό για να παραμείνει στην κατηγορία και με ψυχή χιλίων λεόντων το καταφέρνει έστω και την τελευταία στιγμή απέναντι στον ΠΑΟΚ.
Τέλος στην λιτότητα
Πλέον η κατάσταση είχε φτάσει σε ένα τέλμα και το περασμένο καλοκαίρι είχε έρθει η ώρα η ομάδα να αποκτήσει επιτέλους πρόσωπο. Στη Νέα Σμύρνη εδώ και μια πενταετία υπήρχει ένα δίλημμα. Από τη μία πλευρά υπήρχαν αυτοί που μέσω της ΠΑΕ εξυπηρετούσαν σκοπιμότητες για προσωπικό όφελος και από την άλλη αυτοί που αποφάσισαν να μπουν μπροστά να βάλουν έστω και πέντε ευρώ αναλαμβάνοντας παράλληλα τα χρέη του συλλόγου.
Έτσι, στη Γενική Συνέλευση του Ερασιτέχνη λαμβάνεται η ιστορική απόφαση να μπει τέλος σε πέντε χρόνια λιτότητας και φτώχειας και ο σύλλογος να αποκτήσει επιτέλους μια σταθερή διοίκηση που θα αποτελείται από ανθρώπους που δεν θα κρύβονται και θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια στην πρώτη δυσκολία. Ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να την επαναφέρουν εκεί που της αρμόζει. Έτσι, Δάρας-Ζαμάνης-Σκούρας είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να γυρίσουν σελίδα και να βγάλουν τον Ιστορικό από τα μνημόνια, δίνοντας ένα όραμα.
Ένα όραμα που βρίσκει ανταπόκριση μέσω του Μαρίνου Ουζουνίδη και των παικτών του. Ο Ιστορικός δείχνει να αφήνει για τα καλά πίσω του τέσσερα χρόνια κατάντιας και θλίψης αναδεικνύοντας ξανά τον ρόλο του όχι μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και στην ίδια του την πόλη τη Νέα Σμύρνη. Πλέον, ο Πανιώνιος γίνεται ξανά το σημείο αναφοράς της τοπική κοινωνίας, και δείχνει πως μπορείς όχι μόνο να επιβιώσεις, αλλά και να πρωταγωνιστήσεις ακόμα και όταν έχεις ταλαιπωρηθεί αφάνταστα τα τελευταία χρόνια. Εδώ διάολε δεν τον σταμάτησε μια ολόκληρη Μικρασιατική καταστροφή θα του βάλουν φερμουάρ άλλοι και άλλοι;
Πηγή: gazzetta.gr
