Παραθέτουμε το ποστ του Ανδρέα που αποτελεί μήνυμα σε όσους ισχυρίζονται ότι η νέα γενιά εκπροσωπεί την ανωριμότητα και τον ωχαδερφισμό.
Ο Θοδωρής και ο Ανδρέας με τη στάση τους αποτελούν θετικό παράδειγμα για κάθε συμπολίτη μας.
”Φεύγοντας από βόρεια Εύβοια, οι σκέψεις πολλές και σκόρπιες. Βρεθήκαμε στις κατασβέσεις πυρκαγιών του νησιού και κάναμε ο,τι μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε περιοχές γύρω από το Πευκί. Παναγία Ντινιούς, Ασμήνι, Γερακιού, Γαλατσώνα. Από την μια, η εμπειρία της αλληλεγγύης σε μια τέτοια κατάσταση είναι τεράστια και σου δημιουργεί μια αίσθηση πως κάνεις κάτι πραγματικά χρήσιμο για την κοινότητα. Από την άλλη εξοργίζεσαι με πολλά πράγματα που συνειρμικά σου έρχονται στο μυαλό μετά από τέτοιες εικόνες. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο θέμα του πριν να γίνει μια τέτοια καταστροφή. Έτσι όπως κρίνω εγώ τα πράγματα, στην Ελλάδα (και όχι μόνο, αλλά εδώ σε υπερμεγέθη βαθμό) δεν έχουμε στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού την έννοια της κοινότητας και του κοινού καλού. Ο καθένας κοιτάζει μόνο το χωράφι, το σπίτι και την δουλειά του. Οι κοινότητες δεν ασχολούνται με το κοινό καλό γιατί είναι απασχολημένες με το ατομικό συμφέρον. Αυτό το γράφω διότι αν στον τόπο αυτό και στον κόσμο όλο γενικότερα, κοιτούσαμε εκτός από την προσωπική μας βελτίωση και την κοινοτική πρόοδο, σίγουρα θα γλιτώναμε πολλά τέτοιου τύπου δεινά. Πολέμησαν οι κοινότητες με τους τοπικούς και εν συνεχεία με τους κεντρικούς πολιτικούς να υπάρξει προετοιμασία για περίοδο ξηρασίας; Πήγαν τα χωριά να κάνουν περιπολίες τους δύσκολους μήνες για να τσακώσουν τυχόν εμπρηστές;Πιέσαμε όλοι ως πολίτες για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας του τόπου; Απάντηση : Όχι, όχι και όχι. Και θα συνεχίσει να γίνεται ο,τι έγινε γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού έχει λάθος νοοτροπία. Αναθέτει τα πάντα σε άλλους, εξαγοράζεται εύκολα με τα αποφάγια, έχει μάθει να κοιτάει μόνο την περιουσία του και ούτε μισό βήμα παραπέρα. Θα μου πεις, εδώ δεν ενδιαφερόμαστε για την παιδεία που θα πάρουν τα παιδιά μας, πως θα πάμε πιο κάτω που είναι η προστασία της φύσης, του ηλικιωμένου, της γυναίκας, του ζώου; Μην έχουμε αυταπάτες λοιπόν. Πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται αυτά γιατί σε ένα μήνα θα έχουμε ξεχάσει την βόρεια Εύβοια, την Ηλεία και την βορειανατολική Αττική (όπως τόσα και τόσα ακόμα στο παρελθόν) μέχρι να εξοργιστούμε για την επόμενη καταστροφή και την επόμενη και την επόμενη .. Κλείνω αυτό το κειμενάκι με κάτι πολύ σωστό (κατά την γνώμη μου) που διάβασα κάπου, κάποτε. Σπαταλούν οι άνθρωποι τόσο χρόνο για έναν Θεό στον ουρανό μην μπορώντας να αντιληφθούν ότι ο Θεός είναι δίπλα μας παντού και εμείς τον καταστρέφουμε καθημερινά. Ο Θεός είναι τα δέντρα, τα βουνά, το νερό, τα ζώα, τα μικρά παιδιά. Η ζωή. Και μεις τα μολύνουμε, τα καίμε, τα δολοφονούμε όλα στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Τόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι. Υ.Γ. Αντί να σηκωθεί όλη η Εύβοια να σβήνει σε κάθε εστία που ξεπηδά, ο καθένας κοιτάζει τα όρια του χωριού του. Στην Χαλκίδα και στα κεντρικά του νησιού, γεμάτα τα καφέ. Μακριά από τον κώλο μας και όπου θέλει ας μπει .. Να’ ναι καλά οι πολλοί Αθηναίοι, Λαρισαίοι και Βολιώτες που συναντήσαμε οι οποίοι έτρεχαν δεξιά και αριστερά με δικά τους έξοδα να βοηθούν.”
