Ποιος είναι ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης, του οποίου κείμενο «έπεσε» στο σημερινό θέμα της έκθεσης, στ’ οποίο εξετάστηκαν οι υποψήφιοι των Πανελληνίων Εξετάσεων 2020.
Ένα διασκευασμένο κείμενο του συγγραφέα Θεόδωρου Γρηγοριάδη, που έχει δημοσιευθεί στον ημερήσιο Τύπο, ήταν το πρώτο κείμενο στ’ οποίο βασίστηκε το θέμα της έκθεσης, που «έπεσε» στις σημερινές Πανελλήνιες Εξετάσεις 2020.
Το δεύτερο ήταν ένα δοκίμιο του συγγραφέα, μεταφραστή και εκδότη Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, το κείμενο «Γράφειν», που ανήκει στη συλλογή δοκιμίων «Η Μόνωση ως Συνομιλία» (2003) και το τρίτο ήταν ένα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου από τη συλλογή «Σε βρίσκει η ποίηση» (2012).
Συγκεκριμένα, το κείμενο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, στ’ οποίο εξετάστηκαν οι υποψήφιοι, είναι το εξής:
«Το διάβασμα είναι μια από τις πιο μοναχικές τέχνες. Προσωπικά το θεωρώ μία δημιουργική ενασχόληση. Να μπορείς να συγκεντρώνεσαι πάνω σε ένα κείμενο, να το αφουγκράζεσαι αλλά και να το κάνεις δικό σου. Η προσωπική ανάγνωση απαιτεί συνήθως μια εσωτερική απομόνωση και όχι να σου επιβάλλεται εξωτερικά.
Έφηβος, όταν αρρώσταινα, καθόμουν στο σπίτι και αποτελείωνα ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Μάλιστα μια φορά «ανέβασα πυρετό» παραπάνω, για να τελειώσω το «Ανθρώπινο κτήνος» του Ζολά – το θυμάμαι ακόμη.
Στα κοινωνικά δίκτυα πολλοί αναφέρουν ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα βιβλίο. Για εμένα, που το διάβασμα ήταν μια καθημερινότητα, εξακολουθεί να παραμένει, αλλά οι περιστάσεις το καθιστούν ακόμη πιο αδέσμευτο.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, αναζητώ την ουσία της ανάγνωσης. Αυτή η ουσιαστική ανάγνωση δεν έχει ανάγκη καμιάς επίδειξης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν ασκώ πρωταθλητισμό ανάγνωσης ούτε διεκδικώ τον τίτλο του εκλεκτού αναγνώστη. Επανέρχομαι στην εφηβεία μου, χάνομαι μέσα στο κείμενο και ας είναι ό,τι θέλει.
Κρατώντας το βιβλίο στο χέρι αισθάνομαι μια τρυφερότητα, μια σιγουριά, λες και εγείρονται οι συγγραφείς και συνομιλούν μαζί μου. Δεν βιάζομαι να αποτελειώσω πολλά βιβλία. Οι ώρες του διαβάσματος είναι διάσπαρτες σε όλη τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας που τείνουν να ενοποιηθούν σε έναν αλλόκοτο χωροχρόνο.
Αφοσιώνομαι στο κείμενο. Αν στην εφηβεία μου έκλεβα χρόνο για διάβασμα, τώρα -τι ειρωνεία!- ο χρόνος αυτός ξανακερδίζεται.
Και να η θαυματουργή ίαση της λογοτεχνίας. Τέτοια κείμενα έρχονται και γιατρεύουν την ψυχή. Χαμένοι και σωσμένοι χαρακτήρες σε παρασύρουν με τις ιστορίες τους. Γιατί η λογοτεχνία είναι αμόλυντη, κανένας ιός δεν θα τη μεταλλάξει, θα είναι πάντα εκεί και τα λογοτεχνικά αντισώματα θα μεταμορφώνουν τις ψυχές μας και θα μας οπλίζουν με κουράγιο».
Ποιος είναι ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης
Ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης (1956) είναι Έλληνας συγγραφέας, μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της επιτροπής του Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα.
Γεννήθηκε το 1956 στο Παλαιοχώρι Παγγαίου του νομού Καβάλας. Σπούδασε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1974 έως το 1979. Δίδαξε αγγλικά σε δημόσια σχολεία της Θράκης και της Αθήνας από το 1982 ως το 2010. Άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα τη δεκαετία του ’80 στα λογοτεχνικά περιοδικά Υπόστεγο, Οδός Πανός και Εντευκτήριο.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Οι κρυμμένοι άνθρωποι, εκδόθηκε το 1990 και αμέσως μετά, το 1991, η συλλογή διηγημάτων Ο αρχαίος φαλλός. Ευρύτερα γνωστός έγινε με το μυθιστόρημα Ο Ναύτης το 1993. Την τριετία 1999-2001 συνεργάσθηκε με την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, διοργανώνοντας λογοτεχνικά σεμινάρια και ομάδες ανάγνωσης και παρουσιάζοντας πολιτιστικές ειδήσεις καθώς και την στήλη 1002 βιβλία στο site της βιβλιοθήκης. Το 2007-2010 λαμβάνει μέρος στον καινούργιο κύκλο λογοτεχνικών σεμιναρίων στην Βιβλιοθήκη με τον τίτλο Μυθιστόρημα: δημιουργικές αναγνώσεις.
Η νουβέλα του Δεύτερη γέννα ανέβηκε στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας το 2010 στα πλαίσια του Φεστιβάλ Καβάλας, ως θεατρικός μονόλογος με πρωταγωνίστρια την Φιλαρέτη Κομνηνού, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Επί σειρά ετών συνεργάζεται ως τακτικός κριτικός βιβλίων ξένης λογοτεχνίας στις εφημερίδες Το Βήμα, Τα Νέα καθώς και στο Βιβλιοδρόμιο.
Το μυθιστόρημά του Το Παρτάλι ανέβηκε το 2011 στο Φεστιβάλ Αθηνών ως θεατρικός μονόλογος, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα, με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Στέργιογλου και σε σκηνοθεσία Στέλιου Κρασανάκη. Το 2015 στο Φεστιβάλ Φιλίππων παίχθηκε ο μονόλογος «Ο ξεχασμένος άγγελος των Φιλίππων» ενταγμένος στην παράσταση «Οι επτά άγγελοι των Φιλίππων” σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
Το μυθιστόρημα «Ζωή μεθόρια» (2015) κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2016. Η «Καινούργια πόλη» (2017) συμπληρώνει μαζί με την «Ζωή μεθόρια» και το «Παρτάλι» (2001) την τριλογία του Παρταλιού.
