“Πώς έχασαν οι κουμπάροι…και πώς ωρίμασα εγώ”, του Γιώργου Κρικρή

Ένα τετράμηνο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης έλαβε τέλος. Χρήσιμα βιώματα και εμπειρίες, νέες φιλίες και γνωριμίες με

προσωπικότητες από όλο το φάσμα της πολιτικής ενασχόλησης και της δημόσιας διοίκησης.

Μια παρέα υπαλλήλων και αιρετών χάνει πια τα προνόμια ενώ η τράπουλα ανακατεύεται με νέους ανθρώπους να επιδιώκουν πρωταγωνιστικό  ρόλο όχι μόνο στην Πλατεία αλλά σε όλη τη Νέα Σμύρνη.

Χτυπήματα κάτω από τη μέση ακόμα και εκβιασμοί έχουν ξεχαστεί ήδη, το μόνο που μένει, είναι κάποιοι φανατικοί αντίπαλοι σε συνδυασμό με υποστηρικτές του ήθους και της εντιμότητας. Η στάση ζωής κάποιων ανθρώπων απειλεί το “φαίνεσθαι” κάποιων άλλων.Και τότε ξεκινούν οι αντιπαραθέσεις.Οι ύβρεις όταν εκτοξεύονται από συγκεκριμένα πρόσωπα είναι για τον αποδεκτή ευλογία.

Τώρα μένει η ανάγκη για ποιοτικά μετρήσιμα αποτελέσματα με δράσεις καινοτομίας, δημιουργικότητας και πολιτικές συμμετοχικότητας των πολιτών. Μια διαφορετική πολιτική προοπτική για μια πόλη που το αξίζει.

Φυσικά, η πολιτική είναι ανταγωνισμός, μάχη και αγώνας για επικράτηση. Πρέπει όμως να έχει μια θετικιστική οπτική. Να μιλάει για τον κόσμο με τρόπο θετικό, να θέτει οράματα, στόχους, ιδέες, να επιχειρηματολογεί για αυτά και να τα στηρίζει. Όταν τα κόμματα σπέρνουν τον φόβο, την οργή και την πόλωση, είναι αναμενόμενο να θερίσουν ψήφους με κριτήριο την εκδίκηση, το μίσος και την εναντίωση.Ο θετικισμός στην πολιτική δεν είναι φυσικά εύκολο πράγμα. Η δυσκολία να γεννήσεις ιδέες, να παραγάγεις θέσεις και να αναλάβεις ευθύνες κάνει δελεαστική την εύκολη κριτική και τον εκφοβισμό για κάτι χειρότερο. Το θετικιστικό έλλειμμα που παρατηρείται και έξω από τα σύνορα της χώρας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την πρωτοφανή είσοδο εκπροσώπων του φασισμού στην Ευρωπαϊκή Βουλή, μόλις μισό αιώνα μετά την αναγέννηση της Ευρώπης μέσα από τις στάχτες του ναζισμού, όταν έκανε στόχο της να τον πατάξει για πάντα.

Η ελληνική κοινωνία, πάντως, φαίνεται να κολυμπάει ολοένα και βαθύτερα μέσα σε μια θάλασσα καχυποψίας, φθόνου και χλευασμού, παρασυρόμενη από ένα αυξανόμενο κύμα οικονομικής και πολιτισμικής φτώχειας. . Αν δεν καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε τη φτώχεια αυτή, δεν μπορούμε να περιμένουμε να διορθωθεί η κατάσταση από μόνη της.

Γιʼ αυτό στόχος όσων εμπλέκονται στην πολιτική διαδικασία πρέπει να γίνει, από σήμερα κιόλας, το αίτημα της διάχυσης του πλούτου στην κοινωνία. Πλούτου οικονομικού, πλούτου των ιδεών, του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και της παιδείας. Για να αρχίσουν επιτέλους η αντίστροφη μέτρηση και η οικοδόμηση μιας καλύτερης ζωής με προοδευτικό πρόσημο.

Γιώργος Κρικρής

Ψυχολόγος

Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Σμύρνης